als tongen verstommen…

1Korinthe 13 wordt geacht één van de bekendste hoofdstukken in de Bijbel te zijn. Maar zo goed als onbekend is dat Paulus dit hoofdstuk schrijft om de Korinthiërs te wijzen op het feit dat de wondergaven (spreken in tongen, profeteren) waarover zij zo hoog opgaven, slechts van voorbijgaande aard waren. Ze hoorden bij de onmondige fase waarin de ekklesia zich in die dagen nog bevond. De uitingen van de geest waren nog fragmentarisch (deelsgewijs) zolang het woord van God niet was gecompleteerd en geboekstaafd. Zou eenmaal de fase van volwassenheid aanbreken, dan zouden deze uitingen tot het verleden behoren…

Delen: