Romeinen 12:20 – vurige kolen op het hoofd stapelen

Want indien uw vijand honger heeft, geeft hem te eten en indien hij dorst heeft, geeft hem te drinken, want dit doende stapelt u gloeiende, vurige kolen op zijn hoofd.

Omdat we vrede hebben met alle mensen, wreken we onszelf niet (:18,19). Die houding wordt in dit vers nader toegelicht. Opnieuw met een citaat uit de Hebreeuwse Bijbel (Spreuken 25:21,22). De situatie die hier wordt beschreven, zou (naar de mens gesproken) een prima gelegenheid zijn om zichzelf te wreken en om de vijand ‘betaald te zetten’.

Maar Paulus wijst een andere weg. Wanneer onze vijand honger of dorst heeft, biedt dit een unieke kans om te laten zien hoe onvoorwaardelijk Gods liefde is. Maar dat niet alleen. Door een hongerige of dorstige vijand eten of drinken te geven, maken we het hem onmogelijk om een vijand te blijven. Dat is de betekenis van “gloeiende, vurige kolen op zijn hoofd” stapelen. Geen mens houdt dat vol. De vijand smelt… en wordt een vriend! Dat is verzoening (Rom.5:10).

We zien dit schitterend geïllustreerd in de geschiedenis van Jozef. Toen zijn vijandige broers door honger gedreven bij hem kwamen, heeft hij hen overvloedig te eten gegeven. Nadat hij zich aan hen had bekendgemaakt, smolt hun vijandschap als sneeuw voor de zon!

Delen: