naar de mens gesproken…

GOD is geen mens. Toch wordt Hij in de Schrift dikwijls in menselijke termen beschreven (> antropomofisme). Fysiek, maar ook in zijn emoties en handelen. Dit menselijk spreken is een stijlfiguur, d.w.z. het is niet letterlijk waar, maar figuurlijk. Dus, bij wijze van spreken. Hoe herkennen we deze stijlfiguur in de Schrift en wat is het belang daarvan?

Delen: