volkomenheids-brieven?

Tijdens de laatste studiedag stond de prediking van de apostel Paulus aan Israël centraal. Kernpunt daarbij was dat vanaf de aanvang van Paulus’ bediening onder de heidenen (Handelingen 13), de verharding van Israël als natie, een feit was. Deze constatering is fundamenteel om vast te kunnen houden aan de eenheid van al Paulus’ brieven.

ultra-dispensationalisme
Het zogenaamde ultra-dispensationalisme dat de  verharding van Israël pas aan het slot van Handelingen laat beginnen, is genoodzaakt een tweedeling in Paulus’ brieven aan te brengen, met als markeringsgrens Handelingen 28. Wat daarna geschreven is, zou actueel en op vandaag van toepassing zijn, terwijl wat daarvóór geschreven is (zoals de Romeinen-, Korinthe-, en Thessalonika-brieven) in het teken zou staan van de vroegere bediening van de apostel met het oog op Israëls bekering. Afgezien van het feit dat dit laatste niet klopt, is de grens van Handelingen 28 sowieso gekunsteld omdat een deel van Paulus’ brieven zich nu eenmaal niet met zekerheid op deze wijze laten indelen. Met als logisch gevolg dat er binnen het ultra-dispensationalisme tot op vandaag geen eenstemmigheid bestaat over de status van b.v. de Titus-, 1Timotheüs- en de Filippi-brief.

op weg naar de volwassenheid
Dit laat overigens onverlet dat er onmiskenbaar sprake is van een opbouw en groei in Paulus’ brieven. De latere brieven bouwen voort op zijn vroegere brieven. Reeds in de Korinthe-brief leert Paulus dat bepaalde genade-gaven (talen, profetieën, kennis) van tijdelijke aard zijn en zouden verdwijnen wanneer de ekklesia een volwassen status zou hebben bereikt. Wanneer de volwassenheid (“het volmaakte”; 1Kor.13:10) zou zijn aangebroken, zou het kinderlijke worden afgelegd. Deze volwassenheid houdt in dat de ekklesia niet langer ‘fragmentarisch’ (“ten dele”) maar “ten volle” zal kennen. Dan zou Paulus het Woord van God hebben gecompleteerd (Kol.1:25) en  “het lichaam van Christus”…

… de eenheid des geloofs en der volle kennis van de Zoon Gods bereikt hebben, de mannelijke rijpheid, de maat van de wasdom der volheid van Christus.
Efeze 4:13

volkomenheids-brieven?
Op basis van het bovenstaande noemen sommigen Paulus’ gevangenis-brieven ook wel diens ‘volkomenheids-brieven’: de afsluiting en tevens bekroning van zijn geschriften. Prima… maar pas op! Het woord komt niet voor in de Bijbel en het wordteen ongezond woord (>2Tim.1:13) zodra men er op bouwt danwel conclusie’s uit gaat trekken. Dat gebeurt b.v. wanneer men op basis van zo’n term aan de betreffende brieven een aparte, verheven status gaat toekennen. En daarmee automatisch de eerdere brieven van minder waarde acht…

Om Paulus te kunnen navolgen hebben we al zijn brieven nodig. De eenheid van Paulus’ brieven ‘komt in de lucht te hangen’, door een onbijbels gewicht toe te kennen aan Handelingen 28:28.

Delen: