wie roemt…

In de vorige blog wees ik er op dat de gelovige loon of een prijs wacht. Niet voor zijn eigen uitsloven en getob, want daarmee verspeelt hij slechts loon. God beloont uitsluitend het werk dat HIJ door de gelovige doet. Dat is een buitengewoon belangrijk onderscheid! Maken we dat onderscheid niet, dan zou via een achterdeur alsnog het principe van genade volkomen om zeep worden geholpen. We worden gered in genade, zonder enig werk van onszelf. Zelfs geloven is een gave Gods (Ef.2:8,9). HIJ is het immers die een mens door Zijn Woord overtuigt. En zou voor het vervolg van de levensweg God dan wél een werk van de gelovige verwachten? Dat is inconsequent. Wat God in de wandel van een gelovige honoreert is dat deze daadwerkelijk blijft staan in de genade. Dus niet: je bent gered in genade maar nu moet je verder (Gal.3:2,3). Integendeel: je bent gered in genade –  BLIJF DAARIN STAAN (Kol.2:6,7). Standvastig. Onwankelbaar (Kol.1:23). Het is door geloof in Gods genade dat een mens wordt gered. Het is door hetzelfde geloof dat God vervolgens Zijn werk door een mens uitvoert.

Of iets eigen of Gods werk is herkennen we in iemands roemen (1Kor.1:29-31). Als het Gods werk is, zullen inspanningen door de gelovige ervaren worden als geheel GODS prestatie.  Zodat HIJ daarvoor ook ALLE eer ontvangt.

Maar door de genade Gods ben ik, wat ik ben, en zijn genade aan mij is niet vergeefs geweest, want ik heb meer gearbeid dan zij allen, doch NIET IK, maar de genade Gods die met mij is. 
1Korinthe 15:10 

Dat zijn “de goede werken” zoals Paulus elders uiteenzet:

…. niet uit werken, opdat niemand roeme. Want zijn maaksel zijn wij, in Christus Jezus geschapen om goede werken te doen, DIE GOD TEVOREN BEREID HEEFT, opdat wij daarin zouden wandelen.
Efeze 2:9,10 

Reageer op Facebook

Delen: