een stil en rustig leven

wanneer de overheid als rechter faalt

Vlak na de zondvloed, aan het begin van deze aeon heeft God de overheid als rechter ingesteld om degene die het bloed van een mens vergiet, te wreken met de doodstraf (Gen.9:5,6). Dat is het mandaat dat God aan de overheid heeft gegeven. Niet minder, maar ook niet meer. Het mag veelzeggend heten dat overheden tegenwoordig de doodstraf hebben afgeschaft terwijl men aan de andere kant zoveel meer bevoegdheden heeft toegeeigend. De ‘moderne staat’ is hard op weg om algehele controle over de mens uit te oefenen. Het dieptepunt daarvan zal worden bereikt wanneer aan het einde van deze aeon de overheid zó totalitair wordt dat ze een ‘beest’ wordt genoemd en maakt dat iedereen die niet voor haar willen buigen uitgesloten zal worden van het betalingsverkeer (Openb.13).

burgeroorlog?

Hoe hopeloos is het gesteld met een samenleving waar de overheid die geacht wordt slechts een rechter te zijn, zelf corrupt en misdadig wordt?! De laatste jaren stapelen zich daarvan de voorbeelden op. Ook in ons eigen (zo bevoorrechte) Nederland. Ik hoef alleen maar de woorden ’toeslagen-affaire’, ‘lockdowns’ en ‘vaccinatiedwang’ te noemen. Momenteel dreigt deze machtswellust meer dan ooit te escaleren, nu het dit keer de boeren zijn, die in grote getale (vanuit ‘Brussel’) gedwongen worden hun land af te staan. Het water staat hen aan de lippen en een bevolkingsgroep die vanouds de naam heeft gezagsgetrouw en hardwerkend te zijn, is in grote woede nu bezig het land te ontregelen. Deze onvrede over bizarre overheidsdwang leeft veel breder en zou zo maar eens over kunnen slaan naar nog veel meer sectoren in de samenleving.

sympathie…

Uit het bovenstaande kan de lezer lezer duidelijk opmaken dat ik inderdaad van mening ben dat de overheden ver buiten hun boekje gaan door zich met van alles en nog wat te bemoeien en kennelijk uit zijn op totale controle. Dat op de achtergrond hiervan sinistere (Latijn voor ‘linkse’!) clubjes hun globalistische agenda uitrollen, doet in dit verband minder ter zake. Het is genoeg om vast te stellen dat de overheid zich schuldig maakt aan grof onrecht.

opstand?

Maar dan volgt daarop de hamvraag: hoe stellen we ons als gelovigen daarin op? Als ‘de politiek’ onrecht sanctioneert welke wegen staan dan nog open?

Wanneer de grondslagen zijn vernield, wat kan dan de rechtvaardige doen?
-Psalm 11:3-

Het antwoord dat ‘de wereld’ op deze vraag geeft is: opstand en rebellie. Maar dit staat haaks op wat de Schrift ons leert. Er is één instelling die het recht zou handhaven en dat is de overheid. En wanneer ze dat niet doet, dan geven we dat over aan Hem die machthebbers aanstelt en afzet (Jes.40:23). Dat is niet onze zaak en we zouden niet onze eigen rechter spelen (Rom.12:19).

gehoorzaamheid vs. onderschikking

Zeker, wanneer de overheid ons vraagt om dingen te doen of te laten die tegen ons geweten ingaan, dan kunnen we haar bevelen met een gerust hart naast ons neerleggen. Gehoorzaamheid aan God prevaleert altijd boven gehoorzaamheid aan mensen (Hand.5:29). Het was daarom geloof van Amram en Jochebed om het gebod van de koning niet te vrezen en Mozes te vondeling te leggen (Hebr.11:23). Gehoorzaamheid aan de overheid is nooit absoluut. Onderschikking aan de overheid wel (Rom.13:2). Dit verschil tussen gehoorzaamheid en onderschikking is fundamenteel. Ook als de overheid iets vraagt waaraan ik geen gehoor kan geven, dan nog staat mijn onderschikking aan haar niet ter discussie. Altijd zal ik haar als mijn meerdere erkennen. Ook wanneer ze in alles het recht vertreedt, zoals de Romeinse overheid o.l.v. keizer Nero dit deed in de dagen dat Paulus Romeinen 13 schreef.

stil en rustig

Dus ja, mijn sympathie gaat zeker uit naar allen die het slachtoffer zijn van overheidsdwang en machtswellust. Maar in opstand komen? No way! Paulus houdt ons een heel andere weg voor. We bidden en danken voor allen die boven ons gesteld zijn. Misschien laten ze ons niet met rust, maar wij laten hen met rust. Dat is wat Paulus noemt “een stil en rustig leven leiden” (1Tim.2:2). Buiten al het politieke gewoel om zouden we ons als een ambassadeur in den vreemde opstellen. “In alle eerbied en eerbaarheid”. In het volle vertrouwen dat niet de mens, maar GOD alles zal rechtzetten. Op Zijn tijd (lees: binnenkort!) en op Zijn wijze!

Delen: