een dominee over verzoening

In het Reformatorisch Dagblad stond een verslag van de jaarlijkse zendingsmiddag die eerder deze week (15-08-2012) plaatsvond in Oene. Eén van sprekers die middag was ds. Boogaard, hersteld hervormd predikant te Ede. Hij preekte n.a.v. enkele verzen in 2 Korinthe 5 over het offer van Christus. Hij betoogde:

Uit deze teksten –waar alles draait om de verzoening– blijkt dat er met de mens iets niet in orde is”, stelde hij. „De verzoening gaat uit van God. Deze wordt tot stand gebracht door de Gezalfde, Die bereid was de straf te dragen.”

In 2Korinthe 5 gaat het inderdaad over verzoening die geheel van God uitgaat. “Dit alles is uit God die ons met Zich verzoent…”, schrijft Paulus (5:18). “Met de mens is iets niet in orde”, stelt ds. Boogaart. Ook dat klopt, maar het probleem is niet dat de mens een schuld heeft waarvoor gestraft moet worden. Noch schuld, noch straf speelt een rol in het begrip verzoening. Beide begrippen worden niet genoemd in 2 Korinthe 5 en evenmin in enige passage waar Paulus (als enige apostel!) het begrip verzoening ter sprake brengt (Rom.5, 11; 2Kor.5; Ef.2; Kol.1). Bij verzoening wordt het probleem van vijandschap opgelost. God laat zijn Zoon door de wereld kruisigen. Maar ook voor die wereld. “… één stierf voor allen” (2Kor.5:15). En eerder schreef Paulus aan deze Korinthiërs: “Zoals in Adam allen sterven, zo zullen in Christus allen worden levendgemaakt” (1Kor.15:22).
Ds. Boogaard vervolgt:

„De Bijbel leert niet dat de hele wereld wordt gered, maar wel dat de reikwijdte van dit offer voor heel de wereld geldt. (…) De centrale boodschap is dat God in Christus is verzoend, en dat er daarom verzoening tussen God en afvallige en vijandige rebellen mogelijk is…”

God maakt geen verzoening mogelijk. GOD verzoent, d.w.z. HIJ maakt vijanden tot vrienden. De mensheid is van God vervreemd. “Als God liefde is, waarom dan…???”, is de grote aanklacht aan Gods adres sinds mensenheugenis. Maar GOD BEWIJST zijn liefde en HIJ overtuigt daarvan zijn schepselen. Dát is verzoening. Niet optioneel maar reëel. En bovendien universeel. Niet alleen heel de mensheid maar elk vijandig of vervreemd creatuur, “hetzij wat op de aarde, hetzij wat in de hemelen is”. Lees en geloof wat Paulus schreef:

… vrede makend door het bloed van zijn kruis, HET AL, wederzijds met Zich te verzoenen, door Hem, hetzij wat op de aarde, hetzij wat in de hemelen is.
Kol.1:20

Ds. Bogaard mag ontkennen dat “de gehele wereld wordt gered”, de Bijbel zegt duidelijk genoeg dat Jezus Christus “de Redder van de wereld” is (Joh.4: 42) en niet slechts voor de wereld. En Paulus schrijft: “de levende God is een Redder van alle mensen…” (1Tim.4:10) en niet slechts voor alle mensen.

En dan nog de opmerking van  ds. Boogaard, dat in de Bijbel “de centrale boodschap is dat God in Christus is verzoend”. Ik daag ds. Boogaard uit om één tekst te noemen waar dat zou staan geschreven. Altijd is het Bijbels getuigenis dat God de mensheid of de wereld met Zich verzoend (Rom.5:10; 2Kor.5:18,19; Ef.2:16; Kol.1:20,21). Precies andersom dus. Gód is niet verzoend, om de simpele reden dat Hij nooit vijandig was! Sterker nog: de leer dat God verzoend zou zijn, demonstreert juist de religieuze vijandschap van de mens. Het onderwijst namelijk een vijandige God die nu alleen maar (eventueel!) ongevaarlijk wordt doordat een ander in de bres sprong en als ‘bliksemafleider’ optrad. Maar het is een karikatuur en omkering van zaken. God verzoent de wereld met Zich en niet Zich met de wereld.

Na zulke uitlatingen van een predikant gelezen te hebben krijgt de kop boven het verslag in het Reformatorisch Dagblad toch een wat andere betekenis:
„Ooit zijn er geen dominees meer; wat moet dat heerlijk zijn”.

Reageer op Facebook

Delen: