hoezo zondigde satan?

Tijdens een recente bijbelstudie besprak ik het hardnekkige misverstand dat satan een gevallen engel zou zijn. Dit idee wordt gebaseerd op een tweetal Bijbelpassages (Jes.14 en Ezech.28) die echter niet handelen over satan maar over resp. de koning van Babel en de koning van Tyrus. Van de duivel (=diabolos) zegt de Bijbel expliciet dat hij zondigt vanaf den beginne (1Joh.3:8). Het is God zelf die ooit “de oude slang”`schiep (Gen.3:1; Job.26:13). Dat de duivel zondigde was geen verrassing voor God, hij heeft nooit anders gedaan. Hoezeer hij ook tegen de wil van de Schepper ingaat, de Schepper beging geen misser toe Hij hem formeerde. God wist wat Hij deed toen hij hem maakte. “De HERE heeft alles gemaakt voor zijn doel, zelfs de goddeloze voor de dag des kwaads”, zegt Spreuken 16:4. De HERE formeerde het licht maar schiep ook de (vorst der) duisternis. Alles is volmaakt onder controle: goed en kwaad (Jes.45:7).

De vraag die het bovenstaande opwerpt is deze: als de duivel beantwoordt aan het doel van God, hoe kan dan gezegd worden dat hij zondigt? Zondigen betekent immers: doel missen. Als God door alles zijn doel bereikt, in welk opzicht is er dan sprake van zonde, doel missen? Het antwoord op deze vraag is: iemand die zondigt mist niet objectief maar subjectief Gods doel. Dat wil zeggen: het ontbreekt de zondaar aan besef van het doel. Hij heeft dat doel niet voor ogen, hij kent het niet of hij miskent het. GOD bereikt met alles zijn doel maar de zondaar heeft daar geen benul van. Dat gemis maakt de zondaar met recht een misser.
En ook daarmee heeft God een bedoeling!

Delen: