homosexuele identiteit?

Veel ophef deze dagen in ons land over stichting Different en een rabbijn, vanwege hun opvatting over homosex en het behandelen daarvan. Ons land laat zich voorstaan op ruimdenkendheid maar op zulke momenten toont zij zich van haar smalste kant. Alle media buitelen quasi verontwaardigd over het standpunt van de christelijke stichting en de rabbijn. Wat mij in vrijwel alle reacties weer opvalt, is dat men daarbij steevast uitgaat van het een idee van een homosexuele identiteit of geaardheid. Dat is een verstrekkende misvatting.

Er bestaan twee soorten sexuele identiteit: mannelijk en vrouwelijk (Gen.1:27). Biologisch en anatomisch zijn de beide sexen op elkaar aangelegd. Dat is de natuur. Opmerkelijk daarbij is dat hoewel homosexueel gedrag  onder beesten inderdaad voorkomt, homofiel geaarde dieren niet bestaan. Dus homofilie als aangeboren oriëntatie of instinct. Dieren met sexuele voorkeur voor hetzelfde geslacht, is een onbekend fenomeen.

Dat mensen door opvoeding of gebeurtenissen in de vroege jeugd vervreemd kunnen raken van hun sexuele identiteit is een gegeven. En dat een bepaald type persoonlijkheid daar extra gevoelig voor is, eveneens. Die vervreemding hoeft zich niet persé te uiten in homofilie maar kan ook pedofiel van aard zijn. Om van andere afwijkingen maar te zwijgen. Veelzeggend dat de publieke opinie deze nuance liever niet maakt. Of men van sexuele desoriëntatie altijd kan herstellen, is de vraag. Maar daar gaat het nu niet om. Nu laat het publiek zich zand in de ogen strooien door de aanname van een homosexuele identiteit.
Gelukkig kan men van die dwaling genezen. Zonder therapie… natuurlijk.

Delen: