roemen in de verdrukkingen

In Romeinen 5:2  jubelt Paulus dat “we roemen in de hoop van de heerlijkheid Gods” en schrijft vervolgens (:3):

En niet alleen hierin,
maar wij roemen ook in de verdrukkingen,

De verdrukkingen in dit verband doelen kennelijk (vooral) op de druk die het gevolg is van de hoop (zie ook 8:35). Overal in de brieven zien we de vanzelfsprekendheid dat geloof in “de hoop van het Evangelie” verdrukking met zich meebrengt. In de praktijk vooral van godsdienstige zijde. Maar Paulus roemt in die verdrukkingen. Dat wil niet alleen zeggen: roemen te midden van de verdrukkingen maar ook vanwege de verdrukkingen. Met als motief (:3-5):

daar wij weten,
dat de verdrukking volharding uitwerkt,
en de volharding beproefdheid,
en de beproefdheid hoop;
en de hoop maakt niet beschaamd,
omdat de liefde Gods in onze harten uitgestort is
door de heilige Geest, die ons gegeven is…

Verdrukking bewerkt volharding. Het Griekse woord voor volharding (hupomone) wordt elders weergegeven met dulden, doorstaan, verduren. Verdrukking moge dan in zichzelf negatief zijn, het produceert precies wat we nodig hebben. Verdrukking zorgt ervoor dat we leren doorstaan en verduren. De wind mee hebben is gemakkelijk en plezierig maar alleen tegenwind maakt sterk. Niet verdrukking is zorgwekkend maar het ontbreken ervan. Wie uitkomt voor de hoop van het Evangelie zal weerstand ondervinden maar juist zulke ervaring maakt sterk omdat het noodzaakt staande te blijven. Ziedaar de “beproefdheid” die het uitwerkt. Zoals goud beproefd wordt in het vuur (1Petr.1:7) zodat de onzuivere elementen kunnen worden verwijderd, zo produceert het verduren van verdrukking beproefdheid. En daarmee is de cirkel weer rond want de beproefheid wakkert op haar beurt de hoop weer aan, waar het mee begon. Het is een opwaartse spiraalbeweging: telkens dezelfde ronde gaan maar op een steeds hoger niveau komen.

Het Evangelie waar Paulus verdrukking om onderging, roept nog steeds dezelfde weerstand op. Wie voor dat Evangelie uitkomt (en ja, waar het hart vol van is daar stroomt de mond van over) ontkomt niet aan die druk. Het maakt dat we alleen komen te staan omdat er geen plaats voor ons is binnen de ‘veilige’ menselijke bolwerken. Het kan zijn dat we daarom veracht en gesmaad worden. Of nog erger. Uitkomen voor de waarheid maakt nooit populair en gevierd. We leven immers in een boze aion waarin de leugen regeert. Maar de hoop van het Evangelie maakt niet beschaamd, omdat de liefde GODS (die alle mensen omvat; Rom.5:18), in onze harten is uitgestort!
Daarom roemen we in de verdrukking!

Reageer op Facebook

Delen: