reacties op ’trouwen’

N.a.v. mijn  studie gisteren (Paulus over trouwen), ontving ik enkele reacties. Zoals onderstaande.

Hoi Andre,

Ik heb net de bijbelstudie over trouwen geluisterd, jeetje ….dat had ik net nodig, je weet in wat voor situatie ik zit, en ik had het de afgelopen dagen ook nog eens moeilijk met het feit dat ik eigenlijk merk dat ik dit verdriet niet echt onderga met mijn man, ik trek me eigenlijk terug met God en dat is heel moeilijk. Er is een grote afstand en toch wel eens eenzaamheid of verdriet.

Ik loop vaak te tobben of ik weg moet gaan of niet. Aan de andere kant leerde ik mijn man kennen toen ik God nog niet kende. En ik ben heel erg veranderd en dat moet voor hem ook niet makkelijk zijn, maar hij heeft me altijd in mijn waarde gelaten. Dat is liefde, hij zegt altijd, als jij je daar goed bij voelt, ik me daarop moet richten. Hij laat me in mijn waarde tegenover de kinderen, en dat maakt dat ik het volhoud.
Maar het is zeker moeilijk, en nu begrijp ik ook waarom God dat uit liefde eigenlijk zegt. Hij wil ons een hoop moeite besparen.

Ik wilde nooit weg voor de kinderen. Dat is iets in me wat zegt, dat ik toch ten opzichte van hen moet volhouden omdat zij hier niet om gevraagd hebben. En inderdaad ik zal nooit weggaan, ik heb die belofte gegeven, zelfs in gedachte tegenover God tijdens het ja woord. En als hij het niet meer ziet zitten dan is het goed. Ik heb het hier de laatste tijd weleens moeilijk mee en het was voor mij weer een rustgevende preek, nu kan ik er weer tegenaan. Johan* is een hele goeie jongen, begrijp me niet verkeerd, maar ik wil alleen maar bevestigen hoe moeilijk het inderdaad is op deze manier, zelfs al is “de rest” wel gewoon goed. Als ik het terug kon draaien had ik het anders gedaan, maar God zal me op deze manier hier willen hebben.

Bedankt ,
groetjes Elza*

* Namen zijn om reden van privacy veranderd

Deze mailster heeft precies begrepen waarom het me in deze studie te doen was. Wat Paulus in 1Korinthe 7 schrijft  volgt logisch uit de boodschap van genade die hij predikte. Hoe moeilijk de konsekwenties soms ook kunnen zijn (zoals b.v. voor deze mailster), het is de allerbeste weg die onder de gegeven omstandigheden gewezen kan worden!

Van een ander ontving ik de volgende mail.

Hoi Andre,

(…)
Als de gelovige door de ongelovige verlaten wordt, is de gelovige niet langer gebonden. Je stelde omgekeerd dat als de gelovige de gelovige of ongelovige verlaat, hij of zij wel gebonden is. Ik vraag me af of dat wel zo is. Hoor graag je visie hierop.

Groeten,
…

Inderdaad, Paulus schrijft dat wanneer de ongelovige partner het huwelijk beëindigt, dat de gelovige in dat geval niet langer gebonden is (1Kor.7:15). De gelovige is immers zelf niet degene geweest die het initiatief tot beëindiging heeft genomen. Dit is uiteraard een totaal situatie dan wanneer een gelovige zelf de huwelijkspartner verlaat. Wellicht dat in bepaalde gevallen daar goede argumenten voor zijn (denk b.v. aan huiselijk geweld), maar een gelovige die weet heeft van Gods grenzeloze genade en trouw, zal altijd de deur openhouden voor verzoening. Zolang de mogelijkheid van verzoening en herstel bestaat, zou hertrouwen met een ander volkomen misplaatst zijn (1Kor.7:11). Zo brengt Paulus deze dingen ter sprake en wie eerlijk is, zal m.i. de redelijkheid ervan moeten erkennen.

Delen: