één GOD of drieënig?

vertroebelend
Het christendom heet een monotheïstische godsdienst te zijn, maar de gemiddelde Jood (evenals de moslim) gelooft daar weinig van. Sinds de vierde eeuw van onze jaartelling leert elke orthodoxe kerk (van Rooms-Katholiek tot Grieks-Orthodox en van Gereformeerd tot charismatisch), dat God niet één, maar drieëen is. Een vertroebelende formulering die a. nergens in de Bijbel is terug te vinden, b. ingaat tegen elke logica en c. (dus) door niemand begrepen wordt…

God de Zoon?
Jezus sprak zijn hemelse Vader aan als “de enige waarachtige God” (Joh.17:3) en ook voor Paulus en diens lezers was het een uitgemaakte zaak: “voor ons nochtans is er één GOD, de Vader…” (1Kor.8:6). Toch hebben deze en andere, volkomen heldere woorden niet kunnen verhinderen dat het meergodendom zich via filosofie meester kon maken van het christendom. Zo introduceerde het concilie van Nicea de term “God de Zoon”. Tientallen keren lezen we in de Schrift over “GOD de Vader” en niet één keer (!) over ‘God de Zoon’. Daarentegen wél vijftig keer over “de Zoon van God”…

mysterie?
De leer van de drieëenheid wordt door aanhangers een mysterie genoemd maar in werkelijkheid betreft het een mystificatie (=vervalsing). Verkapt polytheïsme. En dan te bedenken dat deze doctrine aan de basis staat van elke (!) orthodox-christelijke kerk en instelling. De geloofsbelijdenis van Athanasius verzekert: “Wie behouden wil worden, moet wat betreft de Drieëenheid deze overtuiging hebben.” En: “Dit is het algemeen geloof. Wie dit niet oprecht en standvastig gelooft, zal niet behouden kunnen worden…”.

Is het niet verbijsterend hoe “de god van deze aeon” met succes zelfs de meest basale Bijbelse waarheid, heeft weten te verdraaien?!

Delen: