blijde boodschap omroep?

Per 1 maart neemt Ad de Boer afscheid van zijn functie als EO-directeur. In het Nederlands Dagblad staat vandaag een interview met hem afgedrukt. Hij krijgt de vraag “Bent u bekommerd om het eeuwig onheil dat de goddelozen wacht?” voorgelegd en reageert daar als volgt op:

,,Het is niet mijn voornaamste drijfveer, het schemert op de achtergrond. Als ik de woorden van de Here Jezus lees, kan ik er niet omheen dat er eeuwig leven zonder God zal zijn voor wie Hem verwerpen. Ik kan dat niet wegredeneren.

Tegelijk is het zo ingrijpend en zo gruwelijk, dat ik me er geen gedetailleerde voorstelling van probeer te maken. Het is voor mij een realiteit op de achtergrond, waar ik verder weinig over nadenk. Het heeft te maken met het overlijden van mijn broer, Gert, zestien jaar geleden. (…) Gert had vanaf z’n tienerjaren steeds meer afstand van het geloof genomen. Hij werd ziek en is gestorven zonder – laten we zeggen – zichtbare tekenen van bekering.

Als ouders en als broers en zussen zaten we na z’n overlijden bij elkaar om een tekst voor het overlijdensbericht te maken. Dan huil je, dan stamel je, dan zoek je naar teksten waarin staat dat God groter is dan ons hart, dat Hij niet verlaat wat Zijn hand begonnen is.

Ik laat de gedachte niet toe, dat… Nee, ik wil niet nadenken over de vraag waar Gert nu is. Volgens mij kan een mens niet leven met de wetenschap dat iemand van wie je houdt, niet bij de Here is, maar in eeuwige verlorenheid verkeert. Daar valt haast niet mee te leven. Ik kan het nauwelijks in mijn gedachten toelaten. Ik zou er heel somber van worden.

Is er een groter karikatuur mogelijk van een omroep die zich nota ene afficheert als blijde boodschap omroep, maar waarvan de directeur niet in staat is te leven met de konsekwenties van die blijde boodschap?! “Ik zou er heel somber van worden”, laat hij eerlijk weten. De schizofrenie van zo’n ‘blijde boodschap’ springt van het scherm af! Aan anderen leren dat er een eeuwige verlorenheid is, maar als dit gegeven erg dichtbij komt (b.v. als een geliefde sterft) troost zoeken bij de waarheid dat God niet verlaat wat Zijn hand begon. Ik hoef hier verder niet uit te leggen hoe het werkelijk zit met de hel, verlorenheid, eeuwig en dat soort termen. Daarvoor verwijs ik naar vele andere artikelen op deze site. Het enige waar ik aandacht voor vraag is hoe dubbel (lees: hypocriet) en ongeloofwaardig het ‘evangelie’ van de orthodoxie is.

Delen: