Onanie?

bijbelteksten?

Van oudsher worden een aantal Bijbelteksten in verband gebracht met zelfbevrediging. Hier volgen er een paar:

• Romeinen 1:24 De Lutherse vertaling is hier nogal suggestief: “om hunne eigene lichamen te schenden aan zichzelve…”. Zelfs in deze weergave dient men de gedachte van zelfbevrediging er éérst in te leggen om deze vervolgens er weer te kunnen uithalen. Bovendien, de Staten Vertaling die hier veel correcter is, luidt: “om hun lichamen onder elkander te onteren”. Het verwijst naar de homoseksuele praktijken die genoemd worden in de navolgende verzen (let op het ‘daarom’ van vers 26).
• 2Timotheüs 2:22: “de begeerten der jeugd”. De gedachte aan zelfbevrediging moet men ook hier eerst er zelf inleggen, om het er uit te kunnen afleiden.
• 1Korinthe 7:5: “opdat niet de satan u verzoeke wegens uw gemis aan zelfbeheersing”. Paulus heeft het hier niet over zelfbevrediging maar wijst “op de gevallen van hoererij” (7:2).
• Matteüs 5:27,28: “Gij hebt gehoord, dat er gezegd is: Gij zult niet echtbreken. Maar Ik zeg u: Een ieder, die een vrouw aanziet om haar te begeren, heeft in zijn hart reeds echtbreuk met haar gepleegd.”
  Niet de seksuele begeerte op zich, wordt hier veroordeeld maar het begeren “uws naasten vrouw” (Exodus 20:17). Het in bezit willen nemen van een vrouw die niet de jouwe is. Vandaar de verwijzing naar echtbreuk.

Op de keper beschouwd treffen we zelfs niet één rechtstreekse vermelding van zelfbevrediging in de Bijbel. Er wordt gesproken over “wanneer bij een man een zaaduitstorting plaats heeft” (b.v. Leviticus 15:16), maar de wijze waarop deze tot stand komt is niet aan de orde.

verslaving

Dat zelfbevrediging zondig kán zijn, is zeker waar. Dat is b.v. het geval wanneer een mens “verslaafd is aan velerlei begeerten en zingenot” en dus geen meester meer is over zichzelf (Titus 3:3). Of in een huwelijk waarin de één zich ten gerieve van zichzelf onttrekt aan zijn (of haar) partner (1Korinthe 7:3-6).

natuurlijk

Door de eeuwen heen heeft ‘de kerk’ mensen angst aangepraat voor ‘het lijf’. Vanaf de kansel werd opgeroepen te strijden tegen ‘het vlees’. Dat zo’n strijd tegen de menselijke natuur ingaat (“niemand haat ooit zijn eigen vlees”; Efeze 5:29), bevestigde slechts de kerkelijke opvatting dat de menselijke natuur totaal verdorven is. Wat eveneens onjuist is omdat in de Schrift nooit het natuurlijke zondig is, maar juist het tegennatuurlijke (Rom.1:26).
Het hoeft niet te verbazen dat de godsdienstig aangewakkerde vrees voor het lijf en voor natuurlijke driften tot onnoemelijk veel seksuele frustratie heeft geleid. En tot hypocrisie. Paulus voorzag deze ontwikkeling in de kerkgeschiedenis en plaatst haar onder de noemer “leringen van demonen” (1Tim.4:1-3).

De Schrift zegt geen kwalijk woord over zelfbevrediging en het is tegennatuurlijk dit te willen verbieden. Het seksuele leven van elke gezond jong mens begint met het verkennen van het eigen lichaam en de drang tot de andere sekse. Dat is de natuur en zo heeft niemand minder dan de Schepper zelf, de mens gemaakt.

Delen: