Romeinen 2:17 – Jood genoemd worden

Zie, je wordt Jood genoemd en steunt op de wet en je beroemt je in God…

Voor het eerst wordt hier in Paulus’ betoog de Jood expliciet aangesproken. Weliswaar zou in het voorgaande de Jood zich ook al vaak hebben kunnen herkennen, maar vanaf vers 2:1 werd niet zozeer de Jood maar de mens (“o mens”) aangesproken die zich hypocriet een oordeel aanmatigt over de ander (2:3). Wie veroordeelt wat hijzelf doet, maakt zichzelf, meer dan wie ook, een voorwerp van GODS oordeel. Want wie dat doet bewijst de goedertierenheid van GOD te verachten en daarmee GOD te miskennen (2:4). Rechtvaardig-zijn staat volkomen los van afkomst (Jood of Griek) en van veel of weinig kennis van GOD. Het gaat om geloof en om God als GOD verheerlijken en danken (1:21).

Vanaf dit vers richt Paulus zich dus specifiek tot degene die Jood genoemd wordt. Later (in :28) gaat Paulus dat relativeren omdat niet iedereen die ‘Jood’ genoemd wordt, ook daadwerkelijk een ‘Jood’ is, aangezien die naam ‘lover van God’ betekent. En ook steunen op de wet met het idee daarmee een streepje vóór te hebben bij God en je daarin te beroemen, bewijst slechts dat je steunt op eigen gerechtigheid. En GOD dus niet echt kent.

Delen: