Romeinen 1:32 – de dood waardig

… die de rechtsuiting van God beseffen, namelijk dat zij die zulke dingen praktiseren, de dood waardig zijn. Zij doen niet alleen deze dingen zelf, maar schenken ook bijval aan wie ze praktiseren.

Hier zijn we aan het einde van Paulus’ beschrijving van de mens die van GOD los is geraakt. De mensheid wordt geacht te weten van de Schepper, omdat Hij zich laat (her)kennen in zijn schepping. De mens weet dat diep in zijn hart (“het geweten”; 2:15) en beseft ook hoezeer zijn praktijken daarmee in strijd zijn. In het licht van GOD kan dit alles niet bestaan. Had Paulus immers ook niet vastgesteld dat al deze praktijken juist het gevolg zijn van een wandel in de duisternis (:21)? Daar komt bij dat men niet alleen deze dingen zelf doet, maar ze ook nog eens promoot bij anderen.

Zulke praktijken zijn de “dood waardig”. Dat zal blijken in de toekomstige “dag van toorn” over de dan levende volkeren. Maar ook ruim duizend jaar later bij GODS rechtvaardig oordeel over de doden bij “de grote witte troon (2:5; Openb.20:11). Een rechtvaardig doodsvonnis zal worden uitgesproken en uitgevoerd. In het proces van rechtzetting speelt de dood een wezenlijke rol. Gelukkig heeft de dood bij GOD nooit het laatste woord!

Delen: