Handelingen 22:9 – horen en horen is twee

Zij echter, die met mij waren, sloegen wel wel licht gade, maar [de] stem van degene die tot mij sprak hoorden zij niet.

Soms verschillen twee verslagen van één gebeurtenis zo sterk dat ze tegenstrijdig lijken. Bovenstaand vers is daar een voorbeeld van. Paulus verhaalt daar wat hem was overkomen op de weg naar Damascus. Eerder had Lucas dit ook al beschreven. In hoofdstuk 9:7 lezen we: “De mannen echter die met hem reisden stonden sprakeloos, daar zij inderdaad het geluid hoorden, maar niemand aanschouwden.”

Beide mededelingen blijken elkaar prachtig aan te vullen. Paulus’ reisgenoten hebben het licht gezien dat hem plotseling omstraalde. Maar in tegenstelling tot Paulus hebben zij niemand gezien. Ook hoorden ze de stem die tot Paulus sprak. Dat wil zeggen: het geluid hoorden ze maar wat de stem zei, verstonden ze niet. Wellicht konden ze het Hebreeuws waarin Paulus werd aangesproken niet verstaan.

Paulus’ roeping op de weg naar Damascus was strikt persoonlijk. Alleen hij werd aangesproken en alleen hij heeft Jezus, zijn Heer gezien. De anderen niet. Toch was Paulus’ ervaring geen visioen of droom maar een concrete roeping. Zijn reisgenoten waren er getuigen van en ze stonden sprakeloos om wat ze hoorden en zagen!

Delen: