negatief over psychologen?

“Jij doet vaak zo negatief over psychologen en psychotherapie, of ligt dat aan mij?”, zei de jonge man, doelend op verschillende uitlatingen in toespraken en studies op GoedBericht.nl.

Ik dacht even na en zei toen: “Ik kan me wel voorstellen dat dat soms zo overkomt, ja.”

“Is dat dan niet zo?”, vroeg hij verder.

“Nou, wat ik verkondig”, antwoorde ik, “is dat geen psychologie ook maar in de schaduw kan staan bij wat het Goede Bericht bij machte is te doen in een mens. Het is een kracht Gods voor een ieder die gelooft, staat er geschreven. Daar denk je altijd te gering over.”

“Toch ken ik gelovige mensen die depressief zijn of andere psychische klachten hebben”, reageerde hij kritisch. “Wat doen zij verkeerd?”

“Wat ze verkeerd doen is helemaal niet aan de orde”, antwoordde ik. “En trouwens, elk geval is weer een verhaal apart. Eén ding weet ik zeker: Evangelie betekent: goed bericht, blijde boodschap. En wat doet een blijde boodschap anders dan een mens blij maken?! Het is een boodschap dat vreugde en vrede geeft, hoop en kracht. Dat is niet alleen mijn eigen beleving en ik zie het Goddank ook bij vele anderen.”

“Maar hoe komt het dat ook serieuze christenen dat vaak niet beleven?”, vroeg hij.

“Ik denk”, zei ik aarzelend, “dat dat vooral komt om dat wat men voor Evangelie houdt, maar al te vaak geen Evangelie is.”

“Toe maar”, reageerde de aardige jongen verontwaardigd, “dat is nogal een beschuldiging.”

“Nou, het is meer een vaststelling“, zei ik. “Wanneer het Evangelie (in de ware zin des woords) verteld wordt, dan vernemen mensen wie GOD is. Wat Hij gedaan heeft, wat Hij doet en wat Hij nog zál doen. Dat maakt een mens blij, dat kan niet anders. Maar ja… ”

De jongeman onderbrak me en vroeg: “Wil je daarmee zeggen dat wie depressief is, niet goed gelooft?”,

“Nee” zei ik hoofdschuddend, “want dan wordt de bal alsnog bij de mens gelegd. Je moet blij wezen… ik geef het je te doen: blij zijn op commando. Zo werkt dat natuurlijk niet. Het tragische van die benadering is dat iemand eerst al niet happy is… en vervolgens zich daar nog schuldig om moet voelen ook! Dat is triest in het kwadraat.”

“Maar dat is wat jij feitelijk ook beweert”, wierp hij tegen.

“Nee”, reageerde ik resoluut, “nooit verkondig ik dat een mens blij moet zijn. Wat ik vertel is dat het Evangelie een blijmakende boodschap is. Niet blijdschapeisend. Dat is een groot verschil, lijkt me!”

“OK”, zei m’n gesprekspartner langzaam. En toen plotseling: “Eigenlijk is wat jij vertelt ook een welvaarts-evangelie!”

“Zou het?”, vroeg ik lachend en vervolgens: “Ik geloof niet in een Evangelie van welvaart maar wel in een Evangelie van welzijn. Geen dikke portemonnee of mooie auto’s maar wel vreugde, vrede en hoop… in overvloed, nog wel! Dat is wat werkelijk telt, nietwaar?!”

Delen: