huichelarij #4: eindeloze hel

Er is geen leerstuk dat zo haaks staat op dat wat het christendom pretendeert te verkondigen, als het dogma van de eindeloze hel. Het christendom claimt de liefde van God te prediken, zoals bij de aanvang van reformatorische kerkdiensten de woorden klinken:

Onze hulp is in de naam van de HERE, die hemel en aarde gemaakt heeft, die trouw houdt en nooit laat varen de werken van zijn handen…

Zijn deze woorden niet geweldig?! Het vertrouwen wordt uitgesproken in een God die alles geschapen heeft en die zijn creaturen nooit prijsgeeft. Dat is zonder meer een goed bericht! De huichelarij zit ‘m in het feit dat in dezelfde kerkdienst mensen worden gewaarschuwd voor de verdoemenis, de hel of de eeuwige dood. M.a.w., wat in het begin veelbelovend wordt aangezegd, wordt in het vervolg keihard ontkend. Want OF God laat niet varen de werken van zijn handen OF Hij houdt er een eindeloze hel en verdoemenis op na. Het is hypocriet het eerste te zeggen maar het tweede te bedoelen.

Oordeel, gericht en straf zijn Bijbelse gegevens. De mens werd uit de hof van Eden gestuurd. God verwoeste de aarde met een grote vloed. Sodom en Gomorra kwamen om in vuur en zwavel. Israël werd in ballingschap gestuurd. Enzovoort. Maar nooit is oordeel in de Schrift een definitieve bestemming. Oordeel en gericht zijn maatregelen met een corrigerend karakter. Gods toorn staat altijd ten dienste van zijn goedertierenheid. Zoals de psalmist zegt (30:6):

Een ogenblik duurt zijn toorn en een leven lang zijn welbehagen.

De verhouding tussen Gods toorn en zijn welbehagen is als een moment t.o.v. een lang leven. God richt, d.w.z. Hij doet recht en Hij zet recht. In het orthodoxe christendom geldt deze logica echter als ‘de ketterij der alverzoening’. Hoe kon het zover komen? Het antwoord ligt in de vroege kerkgeschiedenis, toen men het Griekse woord ‘aion’ (eeuw, wereldtijdperk) ging vertalen met ‘eeuwigheid’ en het bijvoegelijke ‘aionios’ (eeuws) met eeuwig. Dat was dramatisch. Want daarmee was er niet langer sprake van een “aionische straf” (Mat.25:46) of een “aionische ondergang” (2Thes.1:9) maar van een eeuwige straf en een eeuwige ondergang. Eindeloos dus. “De rook van hun pijniging die opstijgt tot in de aionen der aionen” (Openb.14:11) ging voortaan duren ’tot in alle eeuwigheden’. Ziedaar de creatie van een vreselijk, nimmer eindigend lot…

Geheel in lijn hiermee maakte men een concrete locatie bij Jeruzalem (het dal van Hinnom = Gehenna) tot een ‘hel’. Alle mooie woorden over Gods liefde en trouw werden overwoekerd door deze dreiging. Het leerstuk van de hel werd de stok achter de deur om christen te worden. Vandaar dat men het loslaten van dit leerstuk zo ernstig opneemt: de motivatie tot ‘evangelisatie’ en zending zou worden ontnomen…

Als God eindeloos toornt en straft, dan is Hij is een vreselijke demon. Erger dan welke psychopathische oorlogsmisdadiger ook. Het idee stoelt op verdraaiing van de woorden van de Schrift met als resultaat dat God tot een duivel wordt. Het is onmogelijk dit te geloven en tegelijkertijd het Goede Bericht van de Redder, Levendmaker, Rechtvaardiger en Verzoener van allen (1Tim.4:10; 1Kor.15:22; Rom.5:18; Kol.1:20).

Reageer op Facebook

Delen: