ijdele boodschap?

Van iemand die m’n laatste weblog had gelezen, ontving ik een reactie waaruit ik het volgende citeer:

Wat doe jij dan hiermee?
Isa 41:10 Vrees niet, want Ik ben met u; zijt niet verbaasd, want Ik ben uw God; Ik sterk u, ook help Ik u, ook ondersteun Ik u met de rechterhand Mijner gerechtigheid.
Isa 41:11 Ziet, zij zullen beschaamd en te schande worden, allen, die tegen u ontstoken zijn; zij zullen worden als niet, en die lieden, die met u twisten, zullen vergaan.
Isa 41:12 Gij zult hen zoeken, maar zult hen niet vinden; de lieden, die met u kijven, zullen worden als niet, en die lieden, die met u oorlogen, als een nietig ding.
Isa 41:13 Want Ik, de HEERE, uw God, grijp uw rechterhand aan, Die tot u zeg: Vrees niet, Ik help u. Isa 41:14 Vrees niet, gij wormpje Jakobs, gij volkje Israels! Ik help u, spreekt de HEERE, en uw Verlosser is de Heilige Israels!
Hier staat toch duidelijk dat mensen niet meer zijn zullen, niet meer zullen worden gevonden?

Lees ook eens:
Psa 1:6 Want de HEERE kent den weg der rechtvaardigen; maar de weg der goddelozen zal vergaan.
(…)
Dit zijn toch geen prettige berichten voor de ongelovigen, lijkt mij. Er is toch alleen (écht) Leven in de Here Jezus Christus: Joh 14:6 Jezus zeide tot hem: Ik ben de Weg, en de Waarheid, en het Leven. Niemand komt tot den Vader, dan door Mij. Dit is toch de bijbelse boodschap?
Hoezo is er dan behoudenis in Christus zonder geloof? Wat betekend ‘vrije-wil’ dan nog? Wat als je absoluut niets met God te maken wilt hebben? Wordt je dan aan het einde gedwongen om eeuwig te leven? En ik ken een aantal mensen die niets, maar dan ook niets met God te maken willen hebben, zo anti-God zijn dat ze al woest worden als je er over begint of iets zegt in die richting, tot op hun sterfbed aan toe God blijven ontkennen, zoals een huisvriend van onze familie, die helaas kanker kreeg, en tot op zijn sterfbed aan toe niets met God wilde te maken hebben en er niet in geloofde. Op grond waar van zou hij dan ooit (van binnen uit: met de tong) God moeten eren? Zou God dit nu echt een plezier doen? Dat Hij onder dwang iedereen eeuwig leven geeft?

De prediker zegt:
Pred. 6:3 Indien een man honderd kinderen gewon, en vele jaren leefde, zodat de dagen zijner jaren veel waren, doch zijn ziel niet verzadigd werd van het goed, en hij ook geen begrafenis had; ik zeg, dat een misdracht beter is dan hij.
Tevens leert de prediker dat alles onder de zon ijdelheid is en inderdaad, als ik al die verhalen op jou site lees over alverzoening maakt dat het hele bestaan behoorlijk ijdel.

Tot zover de reactie. Wat opvalt is dat in het geheel niet ingegaan wordt, op de acht keiharde argumenten die aantoonden dat alle tong van harte zal juichen tot eer van God. Kennelijk waren die inderdaad onweerlegbaar. Dat is punt één.

2. Ik erken voor de volle honderd procent dat de goddelozen voor de komende aeonen (zelfs voor een tweede keer) dood zullen gaan. D.w.z. ze zijn niet meer en zullen niet meer worden gevonden. De vele teksten die door de briefschrijver genoemd worden, onderstrepen stuk voor stuk deze waarheid. Wat deze teksten echter NIET niet zeggen is dat de (eerste of tweede) dood definitief is. Kan ook niet, want Christus Jezus is Degene die de dood teniet doet en Leven zal geven aan ALLEN die in Adam stervelingen zijn (1Kor.55:22; Rom.5:18). God is Degene die “Die de doden levend maakt, en roept de dingen, die niet zijn, alsof zij waren” (Romeinen 4:12). “Ieder in zijn eigen rangorde”. Zij die niet van Christus zijn, zullen pas worden levendgemaakt na afloop van Christus’ heerschappij, wanneer de dood als laatste vijand zal worden teniet gedaan (1Kor.15:22-28).

3. Er is geen behoudenis, zonder geloof in Christus. Integendeel: behouden wordt men wanneer men de Naam des Heren aanroept. Punt is echter dat ieder mens (uiteindelijk) ZAL erkennen en aanroepen.

4. Eeuwig leven is het leven van de eeuwen of aeonen. Christus heerst “tot in de eeuwen der eeuwen” (Openb.11:15) en bij de voleinding daarvan zal Hij de dood teniet doen (1Kor.15:25,26). Zij die bij die gelegenheid zullen worden levendgemaakt onvangen wél het (onvergankelijke) Leven maar NIET het ‘eeuw-ige’ leven. Om de eenvoudige reden dat de eeuwen dan inmiddels beëindigd zullen zijn.

5. God DWINGT geen mensen tot erkenning, maar “werkt het willen en het werken” (Filp.2:13). Hij verhardde het hart van Farao (Rom.9:16) maar opende daarentegen het hart van Lydia, zodat ze gehoor schonk aan Paulus’ woorden (Hand.16:14). Zelfs het hart van een koning is in Gods hand als waterbeken: Hij leidt het waarheen het Hem behaagt (Spr.21:1).

6. God dwingt geen mensen tot een keuze voor Hem, maar Hij wint hun harten. Zelfs het hardste hart zal onherroepelijk smelten voor de gloed van Zijn liefde. Zelfs één bliksemflits van Christus’ heerlijkheid was genoeg om “de grootste der zondaren” op de knieën te brengen. Dat ik Christus mag (er-)kennen, is niet omdat ik Hem gezocht heb maar omdat Hij mij zocht en trok (zie ook Joh.6:44,65).

7. De boodschap dat alle tong de Heer ZAL aanroepen, is zeker geen ijdele boodschap! Integendeel: wanneer God Zijn schepselen liefheeft maar deze uiteindelijk toch moet vernietigen omdat ze niet komen waar Hij ze hebben wil, JUIST DAN heeft Zijn liefde gefaald. Hij was namelijk niet bij machte om hun harten te winnen. Dat van Gods liefde gezegd wordt “ze vergaat nimmermeer” (1Kor.13:8), zou een ijdele bewering blijken. En de zin “… wat Zijn liefde wil bewerken, ontzegt Hem Zijn vermogen niet”, kan men dan maar beter uit de liederenbundel schrappen… God zou dan een ‘loser’ zijn, die Zich uiteindelijk met heel wat minder tevreden zal moeten stellen, dan dat wat Hem oorspronkelijk voor ogen stond (“God wil dat alle mensen behouden worden…”).

Delen: