opgewekt voor slechts gelovigen?

Het is een bewering die ik regelmatig tegenkom: “Ja, Christus is gestorven voor de hele wereld, maar Hij is slechts opgestaan voor de gelovigen.” Zijn dood zou universeel zijn — Zijn opstanding beperkt tot wie gelooft. Het klinkt ongetwijfeld vroom en rechtzinnig, maar het is in strijd met het Evangelie zoals Paulus dit heeft onderwezen.

Een voorbeeld van zo’n redenering luidt:

De Heere Jezus Christus is gestorven voor een ganse wereld, en toch lezen wij niet in de Schrift, dat de Heere Jezus Christus is opgestaan voor de ganse wereld. Het sterven van de Heere Jezus heeft te doen met verlossing. De opstanding van de Heere Jezus Christus heeft te doen met rechtvaardigmaking.

Hier wordt volmondig erkend dat Christus voor de hele wereld stierf — een fundamentele waarheid! Maar vervolgens wordt daar een scheiding aangebracht: de vrucht van Zijn opstanding zou slechts gelden voor wie gelooft. Is dat wat de Schrift leert?

Neem 2 Korinthe 5:15:

Hij is voor allen gestorven, opdat zij die leven niet meer voor zichzelf zouden leven, maar voor Hem die voor hen gestorven en opgewekt is.

Sommigen proberen hier onderuit te komen door te beweren dat “zij die leven” uitsluitend zou slaan op gelovigen met als conclusie dat Christus slechts voor hen is opgewekt. Maar dan leest men beperking in de tekst die er eenvoudigweg niet staat. Want volgens 2 Korinthe 5:15 is Hij voor allen gestorven, “opdat zij die leven […] zouden leven voor Hem die voor hen gestorven en opgewekt is.” Degene die voor allen gestorven is, is dus ook voor hen opgewekt — zegt de tekst. Dat is geen gevolgtrekking, maar een expliciete mededeling. Deze lijn van 2Korinthe 5:15 wordt bovendien onontkoombaar bevestigd in 2 Timotheüs 2:11:

Indien wij met Hem gestorven zijn, dan zullen wij ook met Hem leven.

Let op: dit wordt voorafgegaan door de woorden “Het is een getrouw woord” — een vaste uitdrukking die Paulus gebruikt voor uitspraken die tot de basis van zijn boodschap behoren (vgl. 1 Tim. 1:15; 4:9; Tit. 3:8). Bovendien staat er in het Grieks een duidelijke toekomde tijdsvorm: “zullen wij ook met Hem leven”. Niet: misschien, onder voorwaarden, of voor zover wij geloven — maar: wij zullen leven. Het is een stellige zekerheid, gebaseerd op het voorafgaande feit: wij zijn met Hem gestorven.

En wie zijn dat — “wij”? Niet slechts een beperkte groep, maar allen van wie Paulus in 2 Korinthe 5:14 zegt:

Eén is voor allen gestorven, dus zijn zij allen gestorven.

Dáármee correspondeert het wij in 2 Timotheüs 2:11. Wie met Christus gestorven is — en dat geldt de hele mensheid, zoals we zagen — zal ook met Hem leven. Zo sluit Schrift op Schrift.

Want evenals in Adam allen sterven, zo zullen ook in Christus allen levend gemaakt worden. Maar ieder in zijn eigen rangorde…
– 1 Korinthe 15:22,23

De opstanding van Christus heeft een universele reikwijdte en impact. Elke sterveling zal dat ondervinden – gefaseerd en ieder in zijn eigen rangorde.

Het citaat waarmee we begonnen, stelt dat de opstanding van Christus te maken heeft met rechtvaardiging — en dat is volkomen juist. Paulus schrijft in Romeinen 4:25 dat Hij is “opgewekt om onze rechtvaardiging”. Maar zullen alleen gelovigen hiervan de vruchten plukken? Nee, lees wat Paulus zegt in Romeinen 5:18:

Zoals het door één daad van overtreding voor alle mensen tot veroordeling kwam, zó komt het ook door één daad van gerechtigheid voor alle mensen tot rechtvaardiging van leven.

Dezelfde allen die in Adam veroordeeld zijn om zondaren en stervelingen te zijn, zullen in Christus rechtvaardiging van leven ontvangen. Zonder uitzondering. Explicieter kon het niet worden geformuleerd. Dáárvoor is Christus gestorven en opgewekt: om elk mensenkind deel te doen hebben aan leven en rechtvaardiging! Geloof het of niet.

Delen: