geloven, een kwestie van willen?

Ik werd gewezen op een atheïsten-site (godvoordommen.nl) waar enkele bijdragen (+ reacties) te lezen zijn, over een avond die onlangs was belegd over het al of niet bestaan van de hel. Zelf heb ik eerder ook al een kort commentaar geschreven op de bijdrage die prof. van der Beek die bewuste avond leverde. Op de atheïsten-site  wordt genadeloos afgerekend met het totaal van de avond (klik hier).

Eén citaat vind ik de moeite waard om hier door te geven. Het is n.a.v. een vraag die de bekende hoogleraar Cees Dekker op de bewuste avond stelde, nl. of al die mensen die niet willen geloven in Christus verloren zullen gaan. En dan volgt het commentaar van de “atheïstisch betrokken” blogger (bold-lettertype van mij; AP):

Horen wij het goed? Al die mensen die niet willen geloven in Christus? Ja wij horen het goed. Hier zien we weer de karikatuur van de atheïst die wordt neergezet. Ze willen niet geloven in Christus, die atheïsten! Heel tekenend. Vooral op een avond over de hel blijkt het noodzakelijk om de ongelovige als een weerbarstig, dwars, en onwillig wezen af te schilderen. Een ellendeling, die het aan zichzelf te danken heeft dat hij naar de hel gaat. Het uitgangspunt van christenen lijkt te zijn dat iedereen er uit vrije wil kan kiezen voor een relatie met God. Maar kan dat? Kunnen we vrijwillig de keuze maken om te gaan geloven in God? Ik durf te beweren van niet. En juist de mensen waarvan je zou mogen verwachten dat ze experts zijn op dit gebied, de gelovigen, blijken in de praktijk veel te gemakkelijk over dit probleem heen te stappen. Zo ook hoogleraar Dekker.

Om te kunnen geloven in een persoonlijke God en een relatie met hem aan te gaan, zul je eerst moeten geloven aan God. Geloven aan God wil zeggen: vast overtuigd zijn dat hij niet alleen in de verbeelding, maar in werkelijkheid bestaat. Geloven aan God is een noodzakelijke voorwaarde voor het geloven in God. Geloven in God wil zeggen:  je vertrouwen in hem stellen en een relatie met hem aangaan. Maar juist aan die noodzakelijke voorwaarde (geloven aan) kun je niet voldoen door een wilsbesluit: je kunt jezelf niet dwingen om aan iets te geloven waarvan je diep van binnen al gelooft dat het niet kan bestaan. Als dat wel zo was, zou een christen er voor kunnen kiezen aan Zeus te geloven. En een dag later zou hij zijn geloof weer kunnen terugdraaien, en toch weer aan de Abrahamitische god uit de Bijbel kunnen geloven. Iedere gelovige weet dat dat niet kan, en zou dus ook moeten weten dat een atheïst zichzelf niet kan dwingen om aan Jahweh te geloven. De vervolgstap, geloven in Jahweh, is dus ook niet een kwestie van wel of niet willen. Om aan iets te geloven moet je worden overtuigd met goede argumenten. (…)

Een volkomen ter zake commentaar van deze atheïst, als u het mij vraagt. Geloven is niet een kwestie van kiezen. Het is een zaak van met hoofd en hart overtuigd en gewonnen wórden.
Atheïsten hebben dat héél wat beter door dan de meeste christenen…

——————————————————-

P.S. Mensen die geloven omdat ze zeggen daarvoor gekozen te hebben, hebben kennelijk geen idéé van wat geloof is. De Bijbel leert dat een mens gelooft met het hart (Rom.10:10). Geloven = vertrouwen. Is niet veel van wat voor ‘geloof’ doorgaat, ten diepste het tegendeel daarvan (=wantrouwen). Men is tot ‘geloof’ bewogen door de keuze van hemel of hel. Maar wat heeft dat van doen met vertrouwen in God?  Is dit juist geen fundamenteel wantrouwen van God? Iemand aan wie je je onderwerpt omdat je anders in de hel komt…
Geen leer heeft zoveel nep-geloof (‘veinzend geloof’) voortgebracht, als juist de leer en prediking van de hel.

Delen: