Romeinen 7:9,10 – het gebod ten leven… hoe?

Ik nu leefde eens zonder wet, maar toen het gebod kwam leefde de zonde op, maar ik stierf. 10 En het werd bevonden voor mij, dat het gebod ten leven, voor mij ten dode was.

Paulus deelt hier een persoonlijke ervaring. Hij spreekt van “ik” en “mij”. Kennelijk doelt hij met “ik nu leefde eens zonder wet” op de tijd vóór zijn bar mitswah (=zoon van het gebod). Vanaf dat moment op dertienjarige leeftijd, wordt een jongen persoonlijk aansprakelijk voor de wet. Het markeert tevens het begin van de puberteit. De fase waarin de hormonen het lijf aanjagen en seksuele begeerten zich nadrukkelijk aandienen.

Wie (zeker in die eerste fase!) probeert om niet te begeren, zal opmerken dat dit een gevecht tegen de bierkaai is. Dan mag “het gebod ten leven” heten, maar in de praktijk heeft men nauwelijks leven. Seksualiteit is een levensdrift bij uitstek, maar als die kracht niet mag bestaan en men dit poogt te onderdrukken, wordt het ‘killing’.

“De zonde” waarover Paulus het hier heeft is de wijze waarop het gebod wordt opgevat. Weliswaar heel vroom, maar daarmee des te meer zonde! Want het mist doel! Het gebod is alleen ten leven voor wie het belofte is!

Delen: