de goede strijd van het geloof

“De goede strijd van het geloof”  waarover Paulus spreekt in 1Tim.6:12, wordt gekenmerkt door twee trefwoorden: geloof en strijd. Geloof is in Paulus’ brieven altijd weer het tegenovergestelde van werken (Rom.4:4). Abraham geloofde God, d.w.z. Hij be-aamde Gods onvoorwaardelijke belofte (“zo zal jouw nageslacht zijn”). Daarmee begint geloof niet alleen, maar geloof blijft daar ook bij. Ziedaar “de goede strijd van het geloof” want er zijn talloze invloeden die een gelovige van dat fundament proberen af te brengen. Vandaar Paulus’ voortdurende oproep in zijn brieven om standvastig te blijven in de boodschap die hij doorgaf (Kol.2:7). Staande blijven in de boodschap van de opgewekte Christus en de levendmaking van allen (1Kor.15:58). Men kan staan in de genade (Rom.5:2) maar ook “van de genade vervallen” (Gal.5:4). In Kol.1:23 wordt gelovigen op het hart gebonden zich niet te laten afbrengen van “de hoop van het Evangelie” (= de verzoening van het al; Kol.1:20). En in 1Kor.10 trekt Paulus de parallel tussen gelovigen in Christus en het volk Israël dat ooit werd uitgeleid uit Egypte. Dat volk begon weliswaar achter Mozes aan door de Rode Zee maar niettemin kwam het merendeel van hen om in de woestijn door ongeloof (afgoderij, hoererij, morren). Bouwt men met “hout, hooi en stro” (1Kor.3:12-15), dan is dit leven niet anders dan een verloren bestaan (vergl. 1Kor.8:11). Omgekeerd, wanneer we standvastig zijn in het geloof, dan zal de Heer overvloedig zijn werk door ons heen doen en bekronen met de erekrans (2Tim.4:7,8).

“De goede strijd van het geloof” is ‘gaan voor goud’. ZIJN belofte, ZIJN werk en ZIJN eer alleen!

Reageer op Facebook

Delen: