GoedBericht.nl logo
English Blog

GoedBericht.nl wijst op de ene GOD die alles beschikt en bij wie nooit iets mis gaat. Zij wijst op Jezus Christus als Redder der wereld. Jazeker, van alle mensen! Omdat GOD nooit laat varen de werken van zijn handen.

Uitgangspunt is de Bijbelse boodschap zoals Paulus deze als “apostel en leermeester van de natiën” heeft mogen bekendmaken. GoedBericht wil uitsluitend wijzen op wat “er staat geschreven”. Want “de Schrift” bewijst én verklaart zichzelf.

 

Lees verder

De levende GOD is een Redder van ALLE mensen, speciaal van gelovigen!

1 Timotheus 4:10

Prikbord

Recente Artikelen

geen planeet die aarde heet…

Onlangs zei ik tijdens een spreekbeurt terloops dat in de Bijbel de aarde geen planeet is. Naderhand werd ik daarover aangesproken en gevraagd of ik dat ook Bijbels hard kan maken. Ja, dat kan ik zeker en in meerdere studies heb ik dit ook uiteengezet (zoals in deze serie). Maar omdat het een onbekend Bijbels gegeven is, hieronder een korte verantwoording. In onze tijd is het volstrekt vanzelfsprekend om de aarde te beschouwen als een planeet: één van de hemellichamen die zich beweegt in het heelal. Maar die gedachte is niet ontleend aan de Bijbel. In de Schrift is de aarde géén hemellichaam. Zij behoort niet tot de hemel, maar bevindt zich daaronder. de aarde is het droge Wanneer we het Bijbels spraakgebruik volgen, dan ontdekken we dat “aarde” eenvoudig verwijst naar het droge land. In Genesis 1 lezen we: God noemde het droge aarde…-Genesis 1:10- De aarde is dus niet de bol waarop wij leven maar het vaste land, onderscheiden van de zee. Wie zich op zee bevindt, is in Bijbelse zin niet “op de aarde”. Dat verklaart ook de uitdrukking “de einden der aarde” (Ps.2:8; 65:5; 72:8; Jes.41:5; 42:10; Zach.9:10): dit zijn de uiterste grenzen van het land – daar waar het droge ophoudt en het water begint. Het zijn de kustgebieden. Moeilijker is het niet. Wie meent dat de uitdrukking "de einden der aarde" duidt op een plat vlak waar je aan de randen vanaf kunt vallen, miskent simpelweg de Bijbelse terminologie. onder de hemelen Behalve het horizontale onderscheid tussen aarde en zee, is er ook het verticale onderscheid tussen aarde en hemelen. Reeds het eerste Bijbelvers spreekt al van "hemelen en aarde". De aarde bevindt zich onder de hemelen (Gen.6:17; Ps.103:11). Dat betekent dat zij niet behoort tot de hemelse regionen of hemellichamen. De zon, maan en sterren zijn hemellichamen; zij bewegen zich "in het uitspansel van de hemelen" (Gen.1:14,17). De aarde daarentegen staat vast en wankelt niet (Job 38:4; Ps.102:26; Jes.51:16). In geen enkel Bijbelvers wordt de aarde gerekend tot de hemellichamen. De Griekse term voor planeet (planētēs) komt van het werkwoord planan, dat “dwalen” betekent. Een planeet is letterlijk een dwaalster: een hemellichaam dat zich verplaatst tussen de sterren. Maar de aarde dwaalt niet; zij wordt niet gerekend tot de hemellichamen en staat vast in haar orde. Bijbels gesproken is de aarde geen planeet, maar het vaste land dat God schiep en bij name noemde. Onder de hemelen, en vast in zijn orde.

01-11-2025 Lees verder

paarden in de profetie – dier of beeld?

Wat betekenen ‘paarden’ in de eindtijdprofetieën – een dier of beeld van militaire macht?

26-10-2025 Lees verder

de plaats van de derde tempel – nieuwe ontwikkelingen

In februari 2020 verscheen op deze website een artikel onder de titel de plaats van de aanstaande tempel. Daarin werd de vraag gesteld of de tempel van Jeruzalem wel heeft gestaan op de plaats die daar tegenwoordig traditioneel voor wordt aangewezen: het plateau dat bekendstaat als de Haram al-Sharif, waarop de Rotskoepel en de al-Aqsamoskee staan. In dat artikel werd, mede op basis van het onderzoek van dr. Ernest L. Martin (The Temples that Jerusalem Forgot), het scenario naar voren gebracht dat dit plateau niet de tempelberg is, maar het Romeinse fort Antonia. De werkelijke tempellocatie zou dan gezocht moeten worden ten zuiden daarvan, in de Stad van David, bij de Gihonbron. Destijds was dat een excentriek en weinig bekend idee. Inmiddels zijn er ontwikkelingen die dit scenario steeds dringender onder de aandacht brengen. de tempel niet op het plateau maar bij de Gihonbron Het uitgangspunt van de alternatieve tempellocatie is eenvoudig en bijbels onderbouwd: het heiligdom moest voorzien zijn van “levend water” voor rituele reiniging (Lev. 14:5; Num. 19:17). De enige natuurlijke bron in Jeruzalem was – en is – de Gihonbron, gelegen in de Stad van David. Op de huidige Haram al-Sharif bevindt zich geen natuurlijke waterbron. Daarentegen vinden we bij de Gihonbron uitgebreide waterinstallaties, bassins en kanalen die wijzen op intensief cultisch gebruik. In 1 Koningen 1:38-39 lezen we dat Salomo bij deze bron tot koning werd gezalfd. Dat dit juist dáár gebeurde, is moeilijk los te zien van de heilige status die deze plaats had. Ook Openbaring 11 werd destijds aangehaald als opmerkelijke bevestiging. Daar wordt een tempel beschreven die wordt opgemeten, maar de “hof buiten de tempel” wordt nadrukkelijk uitgesloten omdat die gegeven is aan de natiën. Dat komt opvallend overeen met de huidige situatie: de Haram al-Sharif ligt wel binnen Jeruzalem, maar valt niet onder Joods bestuur; het beheer is in handen van Jordanië en de islamitische wereld. De gedachte dat de tempel naast dit plateau herbouwd zal worden – en niet erop – blijkt intussen aan actualiteit te winnen. archeologische ontwikkelingen sinds 2020 Sinds het verschijnen van het genoemde artikel in 2020 zijn er belangrijke ontdekkingen gedaan in de Stad van David. De Israëlische archeoloog dr. Eli Shukron, jarenlang verbonden aan de Israel Antiquities Authority, heeft overtuigende aanwijzingen gevonden voor een vroege cultusplaats direct bij de Gihonbron. In recente publicaties en interviews heeft hij verklaard dat hij daar de oudste heilige plaats van Jeruzalem situeert. Hij wijst op massieve platforms, rituele baden en waterkanalen die duiden op priesterlijke handelingen. Volgens Shukron is dit “de plaats waar Jeruzalem begon als heilige stad”. Daarnaast is er groeiende aandacht voor de vraag of de huidige tempelberg wel de enige optie is voor de historische tempellocatie. Terwijl de traditionele opvatting dat de tempel op het huidige plateau stond, nog steeds dominant is, wijzen recente studies erop dat de Stad van David mogelijk het oorspronkelijke heilige centrum was. De vondsten bij de Gihonbron sluiten nauw aan bij de bijbelse vereisten voor de tempeldienst, waaronder de aanwezigheid van levend water. Het ontbreken daarvan op het huidige plateau maakt dat de vraag naar de exacte locatie opnieuw wordt gesteld. Deze ontwikkelingen zijn geen randverschijnsel meer, maar worden besproken in serieuze archeologische publicaties en presentaties binnen Israël. Wat in 2020 nog vooral een hypothese was, wordt nu onderwerp van onderzoek en debat. verschuiving in de joodse bewustwording Ook binnen de Joodse wereld is er verandering zichtbaar. Organisaties die zich bezighouden met tempelvoorbereiding, zoals het Tempelinstituut, spreken tegenwoordig niet meer met absolute zekerheid over de exacte locatie van de tempel, maar verwijzen naar “voortgaand onderzoek”. Rabbijnen zoals Yehuda Glick (voormalig Knesset-lid en voorvechter van de tempelherbouw) hebben publiekelijk verklaard dat de HERE in onze dagen nieuw licht geeft op deze kwestie en dat de vraag naar de oorspronkelijke tempellocatie onderwerp is van voortgaande openbaring en onderzoek. Daarnaast groeit in bredere religieuze kringen het besef dat de Haram al-Sharif juridisch en religieus onder beheer staat van de volken. Dat versterkt de gedachte dat de tempel niet op dat plateau kan staan, maar dáárbuiten gebouwd zal worden. Deze verschuiving is deels opportunistisch, maar niet zonder betekenis. Wat jarenlang onbespreekbaar was, wordt nu voorzichtig onder woorden gebracht. Niet in de marge, maar in kringen die serieus bezig zijn met voorbereidingen voor een toekomstige tempel. geopolitieke omstandigheden die ruimte scheppen Terwijl het tempelvraagstuk lange tijd theoretisch bleef, is de geopolitieke context van de laatste jaren opvallend veranderd. De Abraham-akkoorden brachten gesprekken op gang over interreligieuze samenwerking in Jeruzalem. Daarbij is meermalen gesproken over de Tempelberg als “huis van gebed voor alle volken” – een uitdrukking die rechtstreeks is ontleend aan de profeet Jesaja. Vanuit de traditionele aanname dat de tempel op de huidige Rotskoepel zou moeten komen, was dit feitelijk ondenkbaar. Maar wanneer de tempel elders staat – op een plek die zowel historisch als Bijbels gerechtvaardigd is – verandert dat geheel het gesprek. Dan ontstaat het scenario van co-existentie: niet óf de Rotskoepel, óf de tempel, maar beide – ieder op zijn eigen plaats. Dit idee wordt niet langer alleen besproken in alternatieve kringen, maar komt steeds vaker aan bod in interviews, lezingen en opiniebijdragen binnen Israël zelf. steeds meer een serieuze optie Alles bij elkaar genomen – de archeologische ontwikkelingen bij de Gihonbron, de groeiende aandacht voor de Stad van David, verschuivingen binnen de Joodse wereld en de veranderende geopolitieke realiteit – maakt dat het idee van een tempel naast de huidige Haram al-Sharif niet langer kan worden afgedaan als pure speculatie. Wat in 2020 nog gezien werd als een alternatieve hypothese, ontwikkelt zich tot een serieuze optie die steeds breder onderzocht en besproken wordt. Het is niet de vraag of deze kwestie opnieuw op de agenda van Israël zal komen, maar wanneer dit zal gebeuren. En wie weet hoe spoedig. Zeker is dat de bouw van deze derde tempel een spectaculair kantelpunt zal vormen in de geschiedenis van het Midden-Oosten en die van Jeruzalem in het bijzonder.

18-10-2025 Lees verder

niet dood dóór, maar vóór de zonden

Een kleine vertaalnuance met grote betekenis: wij zijn niet dood dóór, maar vóór de zonde.

13-10-2025 Lees verder

man en vrouw: zoveel meer dan traditie

Een onbekende jongeman, Davey Verbeek, sprak zich onlangs in een datingprogramma op de Nederlandse televisie uit voor een klassieke rolverdeling: de man als kostwinner en de vrouw primair bij de kinderen. Op zichzelf geen wereldschokkende gedachte – generaties lang werd het zo beleefd. Maar de reacties logen er niet om. Alsof door een wesp gestoken sprongen de (linkse) media erbovenop. Opvallend is hoe de veelgeprezen “inclusiviteit” in de praktijk selectief blijkt te zijn. Iedere afwijkende levensstijl of opvatting wordt omarmd, zolang het maar niet de traditionele visie betreft. Dáár houdt de tolerantie op en wordt men ronduit sektarisch en veroordelend. En voorspelbaar wordt de link gelegd met Andrew Tate, die bekendstaat om vrouwonvriendelijke en zelfs gewelddadige uitlatingen. Zo is de karikatuur snel gemaakt en wordt de discussie bij voorbaat beslecht. Tegelijk schiet ook de verdediging van een louter traditionele rolverdeling tekort. Want de vraag is niet of iets altijd zo geweest is, maar waarop het berust. De Schrift leert dat de man geschapen werd naar Gods beeld: “En God schiep de mens (ha-adam) naar zijn beeld; naar Gods beeld schiep Hij hem; mannelijk en vrouwelijk schiep Hij hen” (Genesis 1:27). Vandaar dat, zoals Paulus uitlegt, de man beeld en heerlijkheid van God is, terwijl de vrouw de heerlijkheid van de man is (1 Korinthe 11:7). Overigens (maar dat terzijde) is het Beeld van God in de Bijbel altijd Christus (Kolossenzen 1:15). Dat betekent dat de man God representeert als Schepper, terwijl de vrouw de schepping representeert. Dat is niet minderwaardig, integendeel! Beide 'rollen' zijn complementair. Het ene kan niet zonder het andere. Schepper en schepping zijn wezenlijk onderscheiden, maar evenzeer op elkaar betrokken. Daarom spreekt de Bijbel over God als Vader en consequent in mannelijke termen als Hij en Hem. Hij is de Eerste, Degene die het initiatief neemt, zorg draagt en leiding geeft. En de schepping daarentegen wordt voorgesteld als vrouwelijk, ontvangend. Ook als een vrouw die zwanger is en in blijde verwachting van nieuw leven (Romeinen 8:22). De man representeert dus de Schepper, de vrouw de schepping die door Hem is gemaakt en haar vervulling vindt in wat zij van de Man ontvangt. Het is typologie in de zuiverste zin. Daarin ligt het fundament van de verhouding tussen man en vrouw. Het is geen willekeurige traditie, maar een diepgeworteld gegeven dat verankerd is in de schepping zelf. Wie dit uit het oog verliest, vervalt óf in karikaturen, óf in leeg traditionalisme – een verdediging die hooguit steunt op pragmatische argumenten of op hoe de natuur nu eenmaal functioneert, maar die geen geestelijke inhoud heeft. Alleen waar de man de Schepper weerspiegelt en de vrouw de schepping, komt de verhouding werkelijk tot haar recht.

01-10-2025 Lees verder

“Wees heilig” of “gij zult heilig zijn”?

“Gij zult” klinkt als last, maar is belofte. Het is Gods profetisch Woord dat Hij Zelf vervult.

24-09-2025 Lees verder

een vangnet van genade

Regelmatig klinkt de beschuldiging dat geloof in Gods voorbeschikking (predestinatie) en de uiteindelijke alverzoening een mens gemakzuchtig of fatalistisch zou maken. Waarom nog ondernemen als de afloop toch vaststaat? Maar dat is aantoonbaar een karikatuur. Fatalisme spreekt van noodlot (fataal). De Bijbel daarentegen spreekt van een God die als Vader alles beschikt, doelgericht en met het oog op een goede afloop. Dat verlamt niet, maar wekt vertrouwen. Jozef wist sinds de dromen die hij als tiener van Godswege had ontvangen, dat God hem heerschappij zou geven. Maakte die overtuiging hem passief omdat hij wist dat hij toch wel op de troon zou komen? Integendeel. Het gaf hem juist kracht en moed om verantwoordelijkheid te dragen en vol te houden, ook in tegenslag. Het geloof in Gods plan werkt als een vangnet. Een kind durft pas hoog te klimmen als het weet dat er iets onder ligt. Vallen mag dan niet de bedoeling zijn, maar het besef dat het nooit fataal is, geeft rust. Juist de wetenschap dat het einde gegarandeerd goed is, maakt ontspannen en schept ruimte om vrij en moedig te handelen.

17-09-2025 Lees verder

de lege cocon en de lijkwade

De lijkwade van Turijn staat opnieuw volop in de belangstelling. Wat zijn de Bijbelse aanknopingspunten?

04-09-2025 Lees verder

Recente Toespraken

naar de natiën gezonden – Israëls ongeloof & Paulus’ roeping

Niet de kruisiging van Jezus van Nazareth opende de deur naar de natiën, maar de hernieuwde afwijzing van Hem door het Sanhedrin in de dagen van Handelingen. Dáárdoor werd die deur ontsloten. Wat heeft de steniging van Stefanus en de daarop volgende roeping van Saulus van Tarsus hiermee te maken?

07-11-2025 Lees verder

het volk kiest – en wordt genomen

In 1 Samuël 8 lezen we dat de oudsten van Israël aan Samuël aangeven dat zij een koning willen, zoals alle andere volken. Niet langer wilden zij geregeerd worden door recht (richters), maar kozen zij voor een koning met macht en bezit. Maar de HEERE laat door Samuël weten dat deze keuze ten koste zal gaan van hun vrijheid. Want macht is nooit verzadigd: zij neemt, eigent zich toe en maakt tot slaven. Het volk zal gebukt gaan onder lasten en belastingen. De boodschap van 1 Samuël 8 blijkt actueler dan ooit.

02-11-2025 Lees verder

de wereld van Romeinen 1 (3) – & de laatste dagen van de christenheid

Romeinen 1 beschrijft een wereld die van God los is. En daardoor ook het spoor bijster. De beschrijving die we in dit hoofdstuk aantreffen vertoont opmerkelijke parallellen met de wereld die Paulus beschrijft in het begin van 2Timotheüs 3. Met dat verschil dat hij daar de laatste dagen van de christelijke wereld karakteriseert. Met slechts nog een ‘vorm van godsvrucht’. We zijn gewaarschuwd…

26-10-2025 Lees verder

is Trump de nieuwe Kores?

Recent hebben we kunnen zien hoe president Trump het Midden-Oosten bezocht en zich profileerde als de president van vrede. In Israël werd hij binnengehaald met billboards als ‘Cyrus the Great is alive’. Ook de voorzitter van de Knesseth vergeleek de Amerikaanse president met de beroemde Perzische vorst van 2500 jaar geleden. Deze koning Kores (Engels: Cyrus) gaf Israël het groene licht om haar ballingen te laten terugkeren en Jeruzalem met haar tempel te herbouwen. Gaat ook Trump deze rol vervullen? En zal hij behalve vrede in het Midden Oosten, ook de tempel gaan herbouwen? Welk licht laat de Schrift over de spannende actuele ontwikkelingen schijnen?

Billboard in Israel showing Donald Trump before U.S. and Israeli flags with the text “Cyrus the Great is alive!”, part of a national campaign linking Trump to the biblical Cyrus from Isaiah 44:28.

19-10-2025 Lees verder

Gods hoogtijden (2) – Pascha

De eerste jaarlijkse hoogtijdag die in Leviticus 23 wordt genoemd is Pascha. Gevierd op de veertiende dag van de eerste maand. Uitgebreid wordt de instelling van deze hoogtij beschreven in Exodus 12. Het is de dag die God gereserveerd heeft voor de het slachten van een lam. Perfect vervuld in Hem die 1500 jaar later geslacht zou worden, zonder dat een been van Hem werd gebroken. doorstoken met een speer – wanneer?

16-10-2025 Lees verder

de wereld van Romeinen 1 (2) – mannelijk en vrouwelijk

Waar de mens het zicht op de Schepper kwijtraakt verdwijnt ook het zicht op mannelijk en vrouwelijk.

12-10-2025 Lees verder

autoriteiten onder God

In Romeinen 13 schrijft Paulus over de positie van hen die boven ons gesteld zijn — boven ons, jazeker, maar onder God. De overheid is niet autonoom: het gezag dat zij uitoefent is slechts volmacht, afgeleid van Hem. Haar taak is het recht te handhaven, en daarin is zij een dienaresse van God. Romeinen 13 zegt niet dat alles wat de overheid doet goed is, en evenmin dat gelovigen haar altijd zouden moeten gehoorzamen. Wel roept Paulus op om ons te allen tijde te onderschikken aan haar. Een belangrijk verschil!

05-10-2025 Lees verder

naar de natiën gezonden (2) – de prediking van ‘de twaalf’

Vanaf de roeping van Abraham is de lijn in de Schrift volstrekt helder: via een gelovig volk Israël zou God de volkerenwereld gaan zegenen. Deze lijn wordt voortgezet in de boodschap die Jezus Christus op aarde uitdroeg en ook door de apostelen tijdens de Handelingen-periode. De focus was primair gericht op Israëls bekering. Want via een bekeerd Israël zouden ook de andere natiën delen in het heil.

03-10-2025 Lees verder

Prikbord

Nieuwsflits

David de Vos stopt: “De evangelische jas past me niet meer”

Na ruim twee decennia van grootschalige campagnes, jeugdconferenties en evangelisatietochten maakt evangelist David de Vos (42) een radicale wending: hij stopt met zijn bediening en heft zijn organisatie Go and Tell per 1 januari 2026 op.

Al bij het verschijnen van zijn vorige boek Rauw ontstond binnen de evangelische achterban commotie, vooral vanwege de laatste zin: “Ik geloof dat alle mensen kinderen van God zijn.” De reacties op die uitspraak hebben geleid tot zijn nieuwe boek Alle mensen zijn kinderen van God. Met deze publicatie trekt de schrijver de deur van de evangelische wereld achter zich dicht. In hoofdstuk 13 (Adam sterker dan Jezus?) betoogt hij dat Romeinen 5:18 voor hem de kern van het Evangelie is. Door Adam zijn alle mensen zondaren en stervelingen en door Christus worden alle mensen gerechtvaardigd en levend gemaakt. Vanuit deze mededeling is de vraag niet langer: wie hoort er bij? Maar: wie durft het te geloven?

Delen:

 

Nieuwsflits archief

Voor heel de inhoud van deze site geldt: onderzoek zélf in de Schrift "of deze dingen alzo zijn". (Hand.17 vers 11).
Copyright © 2025 André Piet. Design & Development door Outhands Internet & Media
Login Mobiele versie Desktop versie