en dan is er koffie…

Zaterdag j.l. stond in het Nederlands Dagblad een interview met drs.H. de Jong, waarin hij ingaat op de discussie van de afgelopen maanden in de kerkelijke pers rond het thema ‘Alverzoening’. De Jong houdt uitdrukkelijk vast aan het orthodoxe standpunt van een eindeloze hellestraf voor de ongelovigen. Niettemin is hij daar opmerkelijk laconiek over. De interviewer vraagt hem: “Is dit hele veld van vragen voor u ooit en worstelpunt geweest?”. De Jong antwoordt:

Ik heb zelf kinderen die niet geloven. En tóch kan ik niet zeggen dat deze vragen me nu naar de keel gevlogen zijn…

Pardon? Als ik dit neem zoals het er staat, dan zijn er een twee mogelijkheden:
1. óf de Jong houdt niet van zijn kinderen;
2. óf de Jong gelooft toch stiekem niet in de eindeloze hellestraf.
Meer smaken zijn er m.i. niet. We zullen het de Jong niet aandoen om de eerste optie serieus te overwegen en dus blijft over dat er een kloof is tussen wat de Jong zegt en wat hij werkelijk denkt.

Niemand heeft deze hypocrisie beter aan aan de kaak gesteld dan wijlen Okke Jager:

Veel gelovigen konden alleen aan een hel geloven, omdat ze er nooit diep over nadachten. Bij brandgevaar zouden ze hun buurman direct waarschuwen, maar tegelijk geloven ze, dat hij voor eeuwig verdoemd is. Of geloven ze het eigenlijk niet? Want anders moesten ze toch in paniek raken, zoals wanneer drie, vier, vijf huizen in hun straat in vlammen zouden opgaan. Miljoenen rampzaligen en geen spoor van paniek in de kerken en in de theologie – dat moet betekenen; wij lieten het niet echt tot ons doordringen. Het was een stuk van de ware leer; als de dominee nu maar duidelijk zei: er is een hel en die blijft er ook, dan zeiden we: ziezo we zijn weer gerustgesteld, hij brengt geen ketterijen, we gaan koffie drinken.

Delen: