Titus 3:3 – zwart-wit

… want ook wij waren eens dwaas, ongezeglijk, dwalende, verslaafd aan begeerten en allerlei geneugten in kwaadaardigheid en afgunst doorbrengende, verafschuwd en elkaar hatende.

Het ‘plaatje’ dat hier wordt geschetst is heel zwart-wit. Het toont de mensheid zonder de ene God in uitsluitend donkere kleuren. Gelukkig vertoont ook een mensheid zonder God in de praktijk nog verstandigheid, gezeglijkheid, zelfcontrole en vriendelijkheid. Zelfs op de duisterste plaatsen zijn altijd nog restanten van Gods licht te vinden. Maar om het contrast te schilderen laat Paulus die nuance hier achterwege.

Ook in een ander opzicht is het ‘plaatje’ hier zwart-wit. De verleden tijd veronderstelt namelijk (“ook wij waren eens…”) dat zij die GOD wel kennen, al deze kwalijke eigenschappen achter zich hebben gelaten. Dus dat gelovigen niet dwaas, ongezeglijk, dwalend, verslaafd of elkaar hatend zou zijn. Dat zou natuurlijk mooi zijn, maar als we eerlijk zijn weten we dat dit een te rooskleurige voorstelling van zaken zou zijn. Maar Paulus beschrijft hier ook niet de praktijk van gelovigen maar hun positie. Juist deze brief laat zien hoezeer die twee soms haaks op elkaar kunnen staan (1:16). De kloof tussen belijden en beleven. Waar het hier om gaat is dat gelovigen in Gods ogen gerechtvaardigd zijn (3:7). Dat is onze positie en zó mogen we rekenen.

Delen: