Titus 1:3 – God onze Redder

… maar bij geëigende gelegenheden zijn woord openbaar maakt in [de] proclamatie, dat mij werd toevertrouwd naar uitdrukkelijk bevel van God onze Redder…

Aan Paulus werd een unieke bediening toevertrouwd en daar blijkt hij zich zeer van bewust te zijn. Een dienst voor de natiën, terwijl het Joodse volk tijdelijk terzijde is gesteld. In deze tussentijd mag Paulus een woord van louter genade in de wereld herauten. Dat mag hij, want het is een groot voorrecht. Maar hij moet het ook herauten, want het is “naar uitdrukkelijk bevel van God…”. De boodschap die Paulus wereldkundig zou maken mag hij dus zeker niet naar eigen goeddunken invullen. Wat die boodschap is, verklaart hij hier door aan te geven van wie hij het uitdrukkelijke bevel heeft gekregen. “Van God onze Redder”. Deze waarheid loopt als een rode draad door al zijn brieven.

God wil dat alle mensen worden gered en komen tot kennis van de waarheid (1Tim.2:4). Want de genade Gods is reddend verschenen aan alle mensen (Tit.2:10). Zie daar het Evangelie! Het is de mededeling dat de levende God de Redder is van alle mensen, in het bijzonder van gelovigen (1Tim.4:10). En van dat bericht zegt Paulus: “beveel en leer dit!”. En vandaar dus “naar uitdrukkelijk bevel van God onze Redder”.

Delen: