Handelingen 1:3 – veertig dagen… veertig jaren

… veertig dagen lang verschijnende aan hen…

Nadat de Heer was opgestaan verstreken veertig dagen alvorens Hij vanaf de Olijfberg ten hemel voer. Gedurende die tijd verbleef Hij ook niet constant bij de zijnen maar Hij verscheen bij gelegenheid aan hen.

Er is een opmerkelijke parallel tussen deze veertig dagen en de veertig dagen waarin de twaalf verspieders ooit in het beloofde land vertoefden. De verspieders kwamen terug met druiventrossen om Israël te overtuigen (Num.13:25). Maar ze werden niet geloofd en daarom moest het volk veertig jaar wachten (Num.14:34) alvorens zij het Beloofde Land mochten ingaan.

Parallel daarmee zijn de twaalf apostelen veertig dagen getuigen geweest van het nieuwe Leven (druiventrossen!) en hebben dit vervolgens gepredikt aan het volk. Maar ook zij tevergeefs. Er volgde een periode van veertig jaren (van 30 AD tot 70 AD) die eindigde met Jeruzalems verwoesting. Maar deze periode staat tevens model voor een nog veel langere termijn, namelijk veertig jubeljaren, dat is een periode van tweeduizend (40×50) jaar die inmiddels bijna verstreken is. En markeert het getal ’tweeduizend’ ook niet de afstand tussen de Olijfberg (hemelvaart) en “de stad van de grote Koning”? Die afstand was immers “een sabbatsreis” (Hand.1:12). Zodat zowel de plaats alsook de timing van Christus’ hemelvaart ons bepalen bij Zijn (spoedige!) terugkeer.

Delen: