Galaten 2:3 – Titus als testcase

Maar zelfs Titus die samen met mij was, een Griek zijnde, werd niet gedwongen besneden te worden.

Paulus had met opzet Titus meegenomen naar Jeruzalem (2:1). Een testcase, want Titus was een Griek, d.w.z. een ‘goy’, een niet-jood (vergl. 1Kor.1:22,24). In Antochië waren er lieden vanuit Judea binnengedrongen die leerden dat om gered te worden men moest worden besneden (Hand.15:1). Het was deze bewering die de aanleiding werd tot de vergadering, zoals beschreven in Handelingen 15. De apostelen in Jeruzalem moesten in deze kwestie nu een standpunt innemen. Feitelijk werd dat al duidelijk, zelfs voordat de vergadering was begonnen. Zouden ook de leiders in Jeruzalem Titus noodzaken om zich te laten besnijden?

De ‘valse broeders’ die in Galatie actief waren met hun zogenaamd ‘evangelie’, beriepen zich graag op “het Evangelie van de besnijdenis” dat aan Petrus en de zijnen was toevertrouwd (2:7). Maar ten onrechte. Want ook al is het waar dat “het Evangelie van de besnijdenis” anders is dan “het Evangelie van de voorhuid”, ook de apostelen in Jeruzalem waren unaniem van mening dat de natiën vrij zijn van de wet van Mozes (Hand.15:10,11, 19,20). En daarom wilden zij Titus niet lastig vallen met de besnijdenis. Zo werd Titus een wandelende demonstratie van “de vrijheid in Christus Jezus” (2:4).

Delen: