1Timotheüs 1:7 – zogenaamde leraren van de wet

Zij willen leraren van de wet zijn, zonder te verstaan wat zij zeggen of waarover zij zo stellig zijn.

In vrijwel alle plaatsen waar Paulus de vlag van het Evangelie heeft mogen planten, ondervond hij hinder van Judaïsten. Dat waren of van huisuit Joodse predikers, of  gejudaïseerde mensen uit de natiën. ‘Heidenen’ dus die zich de Joodse gewoonten hadden eigen gemaakt (=proselieten) en deze manier van leven onder de natiën aanmoedigden.

Voor deze lieden is de wet van Mozes de leidraad voor het leven en ook gelovigen uit de natiën zouden zich daaraan houden. Had God de wet immers niet aan Israël gegeven en zijn wij als christenen niet de erfgenamen van dat volk? Wetsbetrachting mag dan geen redding teweegbrengen, maar is het geen mooie leefregel van dankbaarheid? Heel de kerkgeschiedenis door gingen zulke argumenten erin als koek. Tot op de dag van vandaag. Zonder te weten waar men het over heeft. Men doet wel heel dogmatisch over sabbat en zondag, besnijdenis en doop, maar de inconsequente redeneringen rammelen aan alle kanten. Men doet alsof men Israël is, maar het is een rollenspel waarin men wel vast moet lopen. Deze verwarring kan slechts bestaan doordat men de Schriften niet met onderscheid leest.

Delen: