1Korinthe 11:16 – gewoonte versus wet

Maar als iemand schijnt wedijverend te zijn, wij hebben zulk een gewoonte niet en evenmin de ekklesia’s van God.

Gewoonten ontstaan heel gauw. Je hebt een paar keer op dezelfde plek gezeten en het is ‘jouw’ plek geworden. Het is geen wet en je kunt je er ook niet op beroepen. Daarom noemen we zoiets ‘een ongeschreven regel’.

De gewoonte waarop Paulus hier doelt gaat over het gebruik van gesluierde vrouwen. Dat is geen wet en het staat nergens in de Schrift voorgeschreven. Ook niet in de wet van Mozes. Het is daarom ondenkbaar dat de apostel van de natiën die nota bene als geen ander de vrijheid predikte, hierover een nieuwe regel zou hebben ingevoerd.

Wat Paulus in het voorgaande naar voren bracht, was geen reductie op de vrijheid. Of terugkrabbelen van “alles is geoorloofd”. Nee, het is een voorbeeld van “niet alles is nuttig”. Paulus respecteert voluit het gangbare gebruik van de vrouwelijke hoofdbedekking en wijst op de Bijbelse symboliek die het tot uitdrukking brengt. Wie daarvan niet wilde weten (:3) etaleerde daarmee slechts onkunde en bovendien een houding van ‘schoppen om te schoppen’. Dat dient geen enkel nut en het is ook niet tot opbouw van Gods ekklesia.

Delen: