bozen of gelovigen weggerukt?

In het Nederlands Dagblad van donderdag 9 mei (2011) betoogde prof. Matthew Dickerson in een artikel, dat gelovigen uitdrukkelijk geen ‘opname’ of ‘wegrukking’ staat te wachten. Het artikel vangt aan met…

… Als het einde van de wereld daar is, en Jezus terugkomt, zullen zijn volgelingen niet – zoals vaak wordt gedacht – worden opgenomen. Zij blijven achter op aarde.

Dickerson onderbouwt dit vanuit Matteüs 24:

37  Want zoals het was in de dagen van Noach, zo zal de komst van de Zoon des mensen zijn. 38  Want zoals zij in die dagen voor de zondvloed waren, etende en drinkende, huwende en ten huwelijk gevende, tot op de dag, waarop Noach in de ark ging, 39  en zij niets bemerkten, eer de zondvloed kwam en hen allen WEGNAM, ZO ZAL OOK de komst van de Zoon des mensen zijn. 40  Dan zullen er twee in het veld zijn, een zal aangenomen worden en een achtergelaten worden; 41  twee vrouwen zullen aan het malen zijn met de molen, een zal aangenomen worden, en een achtergelaten worden.

de zondvloed… hen allen wegnam
Tijdens de zondvloed werden de ongelovigen weggenomen, terwijl Noach en de zijnen op aarde achterbleven. Welnu, zó zo zal het ook zijn in de dagen van de Zoon des Mensen. Dan zullen er twee in het veld zijn, de één zal worden aangenomen en de ander worden achtergelaten. De vertaling ‘aangenomen’ suggereert een positief lot, maar dat is interpretatie van de vertalers. Het woord ‘paralambano‘ is neutraal: terzijde of mee nemen. In de context van de bovenstaande passage is het idee dat de één zal worden meegenomen, nl. door het oordeel, terwijl de ander juist met rust (achter)gelaten wordt. Dus geen wegrukking van gelovigen (zoals gewoonlijk wordt aangenomen) maar juist een wegrukking van ongelovigen! Tot zover geheel akkoord! Zo staat het in Mat.24.

blinde vlek
Onthutsend echter is dat Dickerson het Schriftgedeelte bij uitstek, waarin expliciet sprake is van een wegrukking van gelovigen (1Thes.4:15-17), niet eens noemt in zijn artikel! Zijn gereformeerd denkkader stelt hem kennelijk niet in staat verschillende groepen en tijdstippen te onderscheiden. Omdat Dickerson 1Thes.4 niet kan plaatsen, negeert hij het domweg.

het scenario in Matteus 24
Over Mat.24 het volgende. Blijkens het verband zal het wegnemen van de ongelovigen plaatsvinden bij het “einde van de aeon” (24:3; abusievelijk in de vertalingen weergegeven als “de voleinding der wereld”). Na de grote verdrukking voor Israël (24:15-21) zal de Zoon des Mensen verschijnen voor “al de stammen van het land” (24:30) en het uitverkoren volk verzamelen vanuit de vier windstreken (24:31). Dit beloofde herstel van Israël wordt vergeleken met het uitbotten van de vijgeboom waaraan men zal weten dat de zomer nabij is (24:32). D.w.z. binnen één generatie zal alles zijn geschied (24:34) en het einde van de aeon aanbreken. Let daarbij op: wanneer de Zoon des Mensen zal zijn teruggekeerd en Israël zal herstellen, dan duurt het nog geruime tijd alvorens “de zomer” aan zal breken (klik HIER). Na de onderwerping van Israël zal het nog de nodige tijd in beslag nemen alvorens ook de overige volken zullen zijn onderworpen. Het einde van die periode wordt gemarkeerd door het wegnemen van de bozen van de aarde.

twee fasen in de parousia
Mat.24 gaat over de laatste fase van de parousia van Christus. 1Thes.4 daarentegen handelt juist over de eerste fase van de parousia. Paulus’ woorden betreffen “de gemeente, het lichaam van Christus”, die voorafgaand aan de dag des Heren, zal worden weggerukt en in veiligheid zal worden gebracht. Daarna volgt de grote verdrukking voor Israël en de verschijning van de Messias op de Olijfberg. Vervolgens zullen de gerichten over de volken komen, culminerend in de definitieve vestiging van het Koninkrijk over alle volken. Dan is het “einde van de aeon”, wanneer de nog resterende bozen zullen worden verwijderd van de aarde.

de parousia een periode
Het is van groot belang in te zien dat de wederkomst (beter: de parousia) van Christus niet één moment is, maar een reeks van gebeurtenissen omvat. Christus’ parousia is niet één moment van aankomen, maar omvat zijn toekomstige aanwezigheid. Parousia betekent letterlijk ook ‘aanwezigheid’ of ’tegenwoordigheid’. Zoals de eerste komst van Christus de hele periode omvat vanaf zijn geboorte in Bethlehem tot aan zijn hemelvaart vanaf de Olijfberg, zo is ook zijn parousia, een periode waarin zich een compleet scenario van historische momenten zal afspelen..

Maar ja, maak dat maar eens duidelijk aan iemand die slechts weet heeft van een kerk vanaf Adam tot aan ‘de jongste dag’…

Delen: