Irak in het komende decennium

Het nieuwe jaar en het nieuwe decennium is nog maar net van start gegaan, of de wereld is al weer op scherp gezet. Terwijl we elkaar nog een gelukkig nieuwjaar wensen is #WWIII een trending topic op Twitter. Het onderwerp ‘vuurwerk’ krijgt in eens een wat andere lading. De steeds toenemende spanningen tussen het Westen en Iran hebben inmiddels een nieuw hoogtepunt bereikt met de raketaanslag op het vliegveld van Bagdad. Daarbij is generaal Soleimani, één van de politiek-militaire kopstukken van Iran en zeer populair leider onder de sjiieten, doelbewust om het leven gebracht door Amerika. Alom wordt nu gevreesd voor een dramatische escalatie van het conflict in het Midden Oosten. In een nog tamelijk recent verleden heeft Amerika samengewerkt met de Iraanse generaal in de strijd tegen IS. Maar de verhoudingen in de regio aldaar zijn complex en kunnen, zo blijkt maar weer, in no-time veranderen. Het gaat hier ook niet alleen om het sjiitische Iran dat haar tentakels overal heeft uitgebreid, tot in Syrië en Libanon aan toe. Ook Irak is hier direct betrokkene. Niet alleen omdat de aanslag op Iraaks grondgebied plaatsvond maar omdat ook een belangrijk Iraakse leider (Muhandis) daarbij om het leven kwam. Het eigenmachtige optreden van Amerika wordt in Irak dan ook beschouwd als een brutale aanslag op hun soevereiniteit.

onvoorspelbaar

Het Midden Oosten conflict dat met deze aanslag in het kersverse jaar hoog is opgelaaid, zou wel eens hele grote gevolgen kunnen hebben. Zal dit de aanleiding zijn van een oorlog in het Midden Oosten? En zou zo’n oorlog zelfs globale omvang kunnen krijgen? En hoe zal Israël hierop reageren? En wat gaat er met Irak gebeuren? Veel waarnemers houden hun hart vast voor de ontwikkelingen in dit gebied. Vergeet daarbij niet dat Teheran goed bevriend is met Rusland. En vergeet ook niet dat de olie-belangen gigantisch zijn. Maar vergeet evenmin dat voor de herverkiezing van de Amerikaanse president, een oorlog in het Midden Oosten heel goed van pas kan komen, zoals Trump zelf al (zij het onbedoeld) in 2011 verklaarde. Deze, en nog veel meer factoren spelen een rol in hoe deze ontwikkeling zich verder zal aftekenen. Geen mens die het weet…

de tijd dringt

Waarom ik in deze eerste blog van het nieuwe jaar wijs op de huidige actualiteit, is niet om een politieke mening te ventileren. Niet tegen Amerika en evenmin tegen Iran. Ook niet als statement over hoe Nederland zich in de huidige situatie zou moeten opstellen. Ik ben een simpele waarnemer die het nieuws volgt bij het licht van de Bijbelse profetie. Ik weet dat “de twee dagen” van duizend jaar sinds Christus’ hemelvaart (30 AD) binnenkort gaan verstrijken. En als de jaartelling klopt die ik elders uiteen heb gezet vangt enkele jaren nadien (2034 AD) het jaar 6000 AH aan. Wat er over deze precieze jaartallen ook te zeggen valt, het betreft bijzondere mijlpalen. Waarmee ook (voorzichtig) gezegd is dat de tijd niet lang meer op zich zal laten wachten dat ook de laatste stukken op het profetische schaakbord zullen verschijnen.

In de afgelopen eeuw hebben we gezien hoe het hele Oud-Testamentische patroon van volkeren (letterlijk!) weer op de kaart werd gezet. Na duizenden jaren weg te zijn geweest, verschenen ze weer als nationale staten: Egypte, Syrië, Ammon (Amman – Jordanië), Libanon en vooral uiteraard ook Israël (1948) met als hoofdstad Jeruzalem (1967). En met de reconstructie van de Joodse Staat verscheen tegelijkertijd ook weer de aloude vijand in de Gazastrook: de Filistijnen of anders gezegd de Palestijnen. Allemaal zoals was voorzegd.

twee ontbrekende stukken

Maar vooral twee belangrijke stukken op het schaakbord ontbreken tot op vandaag. In de eerste plaats een tempel en een bijbehorende offerdienst in Jeruzalem. Die zal in de tijd van het einde zeker weer hersteld gaan worden (Mat.24:15). Alles ligt overigens al in gereedheid en in korte tijd kan deze herbouw gerealiseerd zijn. Bij een andere gelegenheid hoop ik daarop terug te komen.

Wat in de tweede plaats nog ontbreekt is de stad Babel of zo u wilt Babylon. Met name het ontbreken van deze stad wekt verbazing omdat voor de bouw van een grote stad toch minimaal wel een aantal jaren gemoeid is. Ik weet dat velen daarom het letterlijk herstel van deze stad wegwuiven en het ‘vergeestelijken’. Zelfs de meerderheid van hen die terdege rekenen met de Bijbelse profetie, menen dat de toekomstige rol van Babel zal worden vervuld door Rome. Elders heb ik betoogd dat dit onmogelijk het geval kan zijn. Ik geloof dat de eerste stad waar de huidige aion mee aanving (Genesis 11) ook het laatste bolwerk is dat spectaculair zal worden verwoest (Jer.13:19). Dat is in de geschiedenis nog nooit gebeurd en moet dus nog plaatsvinden.

een Joods Babylon…

Maar als de tijd van het einde dan inderdaad nadert en Babel daarin een prominente rol zal spelen, dan kan het moeilijk anders, dan dat deze stad binnen niet al te lange tijd inderdaad gebouwd gaat worden. Een grote stad aan de rivier de Eufraat, een rivier die trouwens in het boek ‘de Openbaring’ ook een belangrijke rol speelt (9:14; 16:12). Het bijzondere van het toekomstige Babylon in het land Sinear, is dat het een Joodse stad zal zijn. Niet voor niets wordt ze voorgesteld als een hoer, als tegenhanger van de bruid Israël. Denk ook aan het visioen in Zacharia 5:5-11 met ‘de vrouw in de efa’, een voorstelling van het goddeloze Israël dat geassocieerd wordt met de symbolen van handel (talent, efa) en verplaatst wordt naar…  jawel, het land Sinear waar voor haar een huis gebouwd wordt. Dat is tot op vandaag onvervulde profetie. Het zou me daarom niet verbazen als in de eerstkomende jaren de Joodse staat een ‘dependance’ krijgt in Irak. Een wereldhandel centrum waar Joods kapitaal floreert maar ook het Midden Oosten domineert.

Excuus dat ik voor de laatste beweringen in de huidige actualiteit nog geen enkele aanleiding kan aanwijzen. Maar ik beweer het dan ook niet als politiek analist maar enkel op basis van wat ik lees in – en versta vanuit de Bijbelse profetie. Wat momenteel iedereen wel kan waarnemen, is dat de situatie in en rond Irak buitengewoon dreigend en vanuit politiek perspectief onvoorspelbaarder is dan ooit. Maar juist dan en daarom doen we er goed aan acht te geven op het profetische woord, als op een lamp die schijnt in een troebele plaats, totdat de dag aanbreekt (2Petr.1:19)!

Delen: