huichelarij #7: de boze natuur

Paulus voorzegt in 1Timotheüs 4 dat in latere dagen sommigen zouden zouden afstaan van het geloof en zich zouden keren tot leringen van demonen “in huichelarij van valse woorden” (4:1,2). Hij voegt daar aan toe (4:2,3):

… verbiedende te trouwen, zich te onthouden van spijzen die God schept om tot zich te nemen met dankzegging…

Het is niet moeilijk om in deze woorden het latere verplichte celibaat en het verplichte vasten te herkennen. Al spoedig zouden in de kerkgeschiedenis die stemmen inderdaad opgaan. Het lijkt misschien wat overdreven van Paulus om dit “leringen van demonen” te noemen.  Maar dan ontgaat ons de boosaardige gedachte die achter deze leringen schuilgaat. Luister naar Paulus’ motivatie:

Want elke schepping van God is goed en niets verwerpelijk, als [het] met dankzegging in ontvangst genomen wordt.

Het verplichte celibaat en het verplichte vasten blijken niet op zichzelf te staan. Het is een ontkenning dat Gods schepping goed is. Het goede dat een mens kan genieten in het huwelijk (lees: seksuele gemeenschap) en eten, zou verwerpelijk zijn. De basis van dit denken vinden we terug in klassiek-christelijke formuleringen. Niet alleen binnen de Rooms Katholieke kerk. Zo spreken ook ‘de drie formulieren van Enigheid’ van “de verdorven natuur” van de mens. Dat kent de Schrift niet. Want niet de natuur is verdorven maar juist het afwijken van de natuur (Rom.1:26,27). Of wat dacht u van veel bijbelvertalingen die in 1Kor.2:14 over “de natuurlijke mens” spreken. Ten onrechte, want Paulus spreekt niet van de natuurlijke mens maar van “de zielse mens”. De natuur is goed. Het afwijken van de natuur is fout.

Met de “verdorven natuur” van de mens kwam ook het idee dat de mens zijn eigen vlees zou moeten haten en daartegen zou moet strijden. Al deze formuleringen hebben gemeenschappelijk dat ze het lijfelijke en de lust als verwerpelijk beschouwen. Maar het is een ontering van God als Schepper van alle dingen. Het genieten van een maaltijd of een goed glas wijn is een gave van God. En niemand minder dan de Schepper zelf is de bedenker van seks en het verlangen daarnaar. Van oudsher huichelt de kerk hierover. Men zegt dat Gods schepping goed is maar men bedoelt dat de menselijke natuur boos is. Waarom zou men kinderen hebben geïnstrueerd om met de handen boven de dekens te slapen? Men was bang dat ze het eigen lijf zouden ontdekken en begeerten zouden worden opgewekt. En waarom denkt u dat men zelfbevrediging onanie noemde, terwijl wat Onan deed, daar niets mee te maken heeft?

Het is juist de (seculiere) wereld die op dit terrein “de huichelarij van valse woorden” feilloos aan de kaak weet te stellen. Hoeveel ‘geestelijken’ zijn de laatste decennia niet door de mand gevallen vanwege hun vergrijp aan jongens en meisjes? In het donker doen wat men op klaarlichte dag veroordeelt. Dat is huichelarij. Maar het is nog erger. Paulus spreekt in dit verband van een “gebrandmerkt geweten” d.w.z. een geweten dat is dichtgeschroeid (1Tim.4:2). Met een vroom gezicht preken tegen de natuur en onderwijl misbruik maken van de eigen machtspositie en tal van jonge mensen levenslang in de vernieling helpen. Dat is gewetenloos. Het zijn de wrange vruchten van “leringen van demonen”. Leringen die hun wortels hebben in het verwerpelijk achten van God goede schepping.

Reageer op Facebook

Delen: