godsdienstige emo-tv

Afgelopen dinsdag naar ‘het elfde uur’ op tv gekeken. Daarin waren een paar gasten die in de laatste week van dit jaar een uitzending voor de EO zullen presenteren (Lucille Werner en Wilma Nanninga). Ook Henny Huisman was van de partij. Thema was: zoektocht naar God. Als je de verhalen zo beluistert lijkt ‘God’ zo ongeveer synoniem te zijn voor een speciaal, hemels gevoel. Wilma Nanninga vergeleek het met een orgasme… Toe maar. Op de site van de EO verheerlijkte directeur Henk Hagoort zulke godservaring en noemde de uitzending in z’n geheel “indrukwekkend”. Van de gasten was Lucille Werner de enige die tegengas gaf omdat zij weigerde haar kritische instelling te laten varen. Bravo! Eerlijke vragen verdienen een eerlijk antwoord.

De EO lijkt met deze religieuze variant geheel op de toer van emo-tv. Extase en tranen zijn de gevierde ingrediënten die er kennelijk toe doen in de zoektocht naar God. Maar wat hebben zulke godservaringen te maken hebben met het Evangelie? Het Evangelie is een bericht. De melding van keiharde feiten aangaande de Redder der wereld. En geloof? Geloof is niets anders dan het van harte be-amen van dat goede bericht.
Met of zonder tranen.

Delen: