een dominee over de drie-eenheid

In het Nederlands Dagblad stond onlangs een column van de gereformeerde predikant Adrian Verbree. Daarin reageerde hij op theologen die de Drie-eenheid al menen te ontwaren in Genesis 1. Hij schrijft dan:

… het lijkt me klip en klaar dat er van de drie-eenheid – een begrip dat duizenden jaren later binnen het christendom struikelend en hakkelend is geformuleerd – in Genesis geen sprake is.

Inderdaad, dat is klip en klaar. Pas enkele eeuwen na de apostelen werd dit begrip plus wat er mee verband houdt, tijdens het concilie van Nicea bindend vastgelegd. Zoals ook: één Wezen, drie Personen. Of: God de Zoon. Formules die we niet in de Bijbel aantreffen. Dat is geen mening maar een vaststelling. Ook de gereformeerde Adrian Verbree die aan het einde van zijn blog schrijft zeker te zijn van de drie-eenheid, kan onder dat feit niet uit. Terecht schrijft hij:

De drie-eenheid in Genesis 1 aanwijzen (…)  vanuit Adam en Mozes bekeken is het een anachronisme. Er lijkt me niets mis met de stelling dat, op basis van wat ons bekend is uit de Bijbel, Adam noch Mozes hebben geweten van Gods Drie-eenheid. Zij geloofden, om zo te zeggen, nog enkel in de Ene.

Helemaal waar! Maar dat geldt niet alleen voor Adam en Mozes, het geldt ook voor Jezus die enkele eeuwen vóór Nicea onbekommerd zijn God en Vader aansprak met:

Dit nu is het eeuw-ige leven,
dat zij U kennen, DE ENIGE WAARACHTIGE GOD,
en Jezus Christus, die Gij gezonden hebt.
-Johannes 17:3-

En voor Paulus was het niet anders:

… voor ons nochtans is er maar ÉÉN GOD, DE VADER,
uit wie alle dingen zijn…
-1Korinthe 8:6-

Of zoals hij elders schrijft:

Want er is ÉÉN GOD en ÉÉN MIDDELAAR van God en mensen,
de MENS Christus Jezus…
-1Timotheus 2:5-

Zij allen geloofden “nog enkel in de Ene”. Wie of wat heeft het christendom betoverd, dat wie dit nog steeds gelooft, in hun ogen een ketter is? Waarom buigen voor wat door ménsen “struikelend en hakkelend is geformuleerd”?

Delen: