de 72 uur-visie

De recente serie blogs over de dagen dat Christus stierf en opstond leverde nogal wat reacties op. Vreemd genoeg kwam verreweg de meeste respons niet van hen die (traditioneel) uitgaan van vrijdag als dag van de kruisiging maar van hen die menen dat dit op een woensdag was. Hun visie komt hier op neer: omdat Christus naar eigen zeggen “drie dagen en drie nachten” dood zou zijn, rekenen zij dit als 72 uur (=6×12), d.w.z. vanaf het begin van de woensdagavond tot aan het begin van de zaterdagavond. Donderdag was de jaarlijkse sabbat van de 15-de Nisan, vrijdag een ‘gewone’ dag in de Pesach-week en zaterdag de wekelijkse sabbat. Christus stond zaterdagavond op, na de sabbat en zondagochtend werd de steen voor het graf weggerold. Aldus deze visie. Ook beroepen sommigen van hen zich op Daniël 9:27 waar gesproken wordt over “het midden van de week”  en men brengt dit in verband met het uitroeien van de Messias in Dan.9:26. Men concludeert hieruit: Jezus werd uitgeroeid in de helft van de week en dus op woensdag…

Een paar aantekeningen.

Om met het laatste argument uit Daniël 9 maar te beginnen: de helft van de week waarvan in dat hoofdstuk sprake is, heeft niets te maken met de woensdag. Daniel 9 spreekt niet van weken van dagen maar van jaren. De 70 weken zijn 500 jaren, d.w.z. 10 cycli van jubeljaren. De halve week waarvan in Dan.9:27 sprake is een halve jaarweek oftewel 3,5 jaar.

In de tweede plaats zie ik niet in waarom “drie dagen en drie nachten” omgerekend moeten worden naar 72 uren. Jezus telde dagen en nachten, geen uren. Waarbij een deel van een dag als complete dag gerekend dient te worden. Als een joods jongetje werd besneden op de achtste dag, dan werd dit gerekend vanaf de dag van zijn geboorte. Ook al zou die dag nog slechts enkele minuten duren, het werd gerekend als één dag.

In de derde plaats is het een geforceerde constructie dat Christus zou zijn verrezen op zaterdagavond terwijl de steen voor het graf pas werd weggerold op zondagochtend (Mat.28:2; Joh.20:1). Waarom pas twaalf uur later? Markeren de aardbeving en de weggerolde steen niet juist Christus’ opstanding en het verlaten van het graf?!

In de vierde plaats is het in deze visie ongerijmd waarom de vrouwen niet op vrijdag het lichaam van Jezus gingen verzorgen. Dat zou in deze visie immers de dag tussen twee sabbatten zijn. Waarom zouden de vrouwen in dat geval wachten tot zondagmorgen?

Het m.i. meest beslissende argument tegen de 72 uur-visie is wat de Emmaüsgangers op zondagmiddag verklaren:

20 … hoe Hem onze overpriesters en oversten overgegeven hebben om Hem ter dood te veroordelen en Hem gekruisigd hebben. 21 Wij echter leefden in de hoop, dat Hij het was, die Israel verlossen zou. Maar met dit al is het thans reeds DE DERDE DAG, sinds (lett. vanaf) dat deze dingen geschied zijn.
-Lucas 24-

Let op: wanneer de veroordeling en kruisiging op donderdag hebben plaatsgevonden dan was vrijdag de eerste dag sindsdien. Zaterdag de tweede dag. En zondag de derde dag. Hoe je ook telt (inclusief of exclusief), nooit kom je met de bovenstaande mededeling van de Emmaüsgangers uit op een woensdag. Onmogelijk.

Christus was inderdaad drie nachten in het hart der aarde. Dood. Maar deze telling voert ons niet naar de woensdag maar naar de donderdag als de dag van de kruisiging.

Delen: