Handelingen 11:23 – genade en vreugde

Toen hij (=Barnabas) aankwam en de genade Gods waarnam, verheugde hij zich…

Barnabas komt in Antiochië en iets valt hem onmiddellijk op: de genade van God. Niet als abstract begrip, maar als concrete observatie. Hij hoorde en zag het — in het goede bericht dat klonk aangaande de Heer Jezus (:20) en in de velen die daardoor werden aangeraakt, geloofden en zich omkeerden (:21). Juist daaraan koppelt Lucas vervolgens: “hij verheugde zich”.

Dat is opvallend. Genade (charis) en vreugde (chara) horen bij elkaar. Beide woorden hebben dezelfde stam, maar zijn niet hetzelfde. Het Grieks maakt dat onderscheid helder: charis is wat vreugde schenkt, chara is de vreugde zelf — de emotie die eruit voortkomt. Barnabas nam charis waar, en hij ervoer chara.

Dat maakt deze scène zo treffend. Genade is niet abstract, maar laat zich kennen in wat zij teweegbrengt: een goed bericht dat onmiskenbaar krachtig is en levens verandert. Waar charis werkt, ontstaat chara. Vreugde laat zich niet afdwingen en is niet maakbaar. Zij is geen resultaat van menselijke inspanning, maar van wat God om niet meedeelt. Barnabas’ vreugde lag niet in het uiterlijke succes van Antiochië, maar in wat hij slechts aan God kon toeschrijven. Waar genade verschijnt, wekt zij vreugde.

Delen: