leven wij onder het nieuwe verbond?

De laatste dagen werd op een forum diverse keren op mij aangedrongen, antwoord te geven op de vraag of we als gelovigen vandaag onder “het nieuwe verbond” leven of niet. Omdat een simpel ja of nee m.i. niet volstaat, wil ik het onderstaande in overweging geven.

#1
Volgens Jeremia 31:31 e.v. zal God in de dagen van de toekomst een nieuw verbond sluiten met hetzelfde volk (Israël en Juda) als waarmee Hij in het verleden het oude verbond (bij de berg Sinaï) sloot. Tot op vandaag is dit toekomstmuziek.

#2
Paulus zegt van de Israëlieten “hunner zijn… de verbonden” (Rom.9:4). D.w.z. niet alleen het oude verbond maar ook het nieuwe verbond behoort aan Israël. Hoe kan met de Gemeente een nieuw verbond worden gesloten, als daar nimmer met hen een oud verbond is geweest?

#3
Eén van de kenmerken van het nieuwe verbond is dat de JAHWEH zijn wetten niet zal opleggen aan Israël maar dat Hij ze zal schrijven in hun harten. Is dat wat de Heer in deze tijd doet, nu het heil door Israëls val tot de heidenen is gegaan (Rom.11:11 e.v.)? Schrijft Hij zijn wetten in ons hart? Zodat we de sabbat en al Israëls hoogtijden gaan vieren, kosher eten, Israëls eredienst onderhouden, etc.? Laat Paulus het maar niet horen… (Gal.4:11).

#4
Hoewel de sluiting van het nieuwe verbond in de toekomst zal plaatsvinden (Hebr.8:8), heeft de inwijding ervan reeds tweeduizend jaar geleden plaatsgevonden door de dood en opstanding van Jezus Christus, “de Middelaar van een nieuw verbond” (Heb.12:24, 13:20; vergl. 9:18). De beker die Jezus tijdens het Pascha in de avond voor zijn sterven, deelde, spreekt dan ook (naar eigen zeggen) van “het nieuwe verbond in mijn bloed” (Luc.22:20).

#5
Ondanks dat het nieuwe verbond zelf een toekomstige zaak is, betoogt Paulus in 2Korinthe 3 dat wij niettemin nu reeds delen in de zegeningen van het nieuwe verbond. B.v. het onvoorwaardelijk kennen en dienen van God, God die onze zonden niet meer gedenkt, zijn Geest die in onze harten schrijft, etc.  Allemaal vruchten die Israël straks zal plukken wanneer het nieuwe verbond met hen zal worden gesloten, maar die nu reeds ook door ons genoten worden. Om die reden schrijft Paulus, dat God ons bekwaam gemaakt heeft om dienaren te zijn van het nieuwe verbond. Niet “naar de letter maar naar de Geest” (2Kor.3:6).

#6
‘Verbonden’ worden in de Schrift nimmer gesloten met (groepen) individuele personen maar altijd met families en geslachten. Denk aan Gods verbond met Noach, Abraham, Mozes en David. Het nieuwe verbond in Jer.31:31 maakt op deze regel geen uitzondering. Ook dat is een reden dat met de Gemeente, “het lichaam van Christus” geen verbond gesloten is. In de Gemeente spelen bloedlijnen en vleselijke verwantschap geen enkele rol. Gelovigen zijn aan elkaar gesmeed (Jood, Griek, Scyt of Barbaar) in één Geest, in één Lichaam.

#7
Eén van de essenties van de verborgenheid die Paulus in zijn brieven naar voren brengt, is dat de Gemeente (ekklesia) in onze dagen “het lichaam van Christus” is. Terwijl Israël straks als vrouw in een verbondsrelatie met haar Man en Maker zal staan, zijn wij thans met Christus verbonden als Hoofd en lichaam. Zijn positie en al zijn voorrechten zijn de onze! Een vrouw is middels een verbond met haar man verbonden. Tussen een lichaam en een hoofd is van een verbond uiteraard geen sprake omdat zij beiden een organische eenheid vormen. Zij bestáán slechts bij de gratie van hun eenheid.

Delen: