Romeinen 6:10 – eens voor altijd

… daar wij weten dat Christus, opgewekt wordend vanuit de doden, niet meer sterft. De dood is geen heer meer van hem. 10 Want wat betreft dat hij stierf aan de zonde, stierf hij eens voor altijd. Maar wat zijn leven betreft, leeft hij voor God.

Als eersteling is Christus uit de doden opgewekt. Eenmalig en definitief. Hij hoeft niet, zoals het dochtertje van Jaïrus of Lazarus voor een tweede keer te sterven. Het is niet alleen zo dat de dood hem niet meer beheerst, hij is zelfs volledig buiten het bereik van de dood.

Nu de dood voor Christus een voorgoed gepasseerd station is, behoort daarmee ook de zonde tot het verleden. De zonde heerst immers tot in de dood (5:21). Christus’ dood betekent daarom ook het doodvonnis voor de zonde. “Eens voor altijd”. En nu hij leeft (d.w.z. in onvergankelijke heerlijkheid) liggen de problemen van zonde en dood onomkeerbaar en blijvend achter hem.

Dat is wat werkelijk ‘leven’ mag heten. Wat wij hier op aarde ‘leven’ noemen, is sterven in slow motion oftewel “een gestadige dood”. Maar wat de Eersteling Christus aan het licht bracht toen hij werd opgewekt uit de doden is LEVEN met allemaal hoofdletters. In de nabijheid van-, en gewijd aan GOD!

Delen: