Filippi 2:6,7 – in Gods gestalte zijnde

… die in Gods gestalte zijnde, het geen roof acht God gelijkend te zijn, 7 maar Zichzelf ontledigt, de gestalte van een slaaf aannemende…

De vorige keer overwogen we dat “in Gods gestalte zijnde” mogelijk verwijst naar Christus Jezus’ huidige positie. Omdat Hem deze eer van Godswege ten deel viel (2:8.9), beschouwt Hij haar niet als een roof. Zijn gezindheid kenmerkt zich juist in het feit dat Hij zichzelf ontledigt.

Men zou echter ook kunnen verdedigen dat het “in Gods gestalte zijnde” betrekking heeft op de heerlijkheid van Christus als het vlees geworden Woord, tijdens zijn openbare bediening (Joh.1:14; 2:11). Wat van Hem gezien werd was de “heerlijkheid als van een enigeborene van de Vader”. Hij geleek op zijn God en naar waarheid kon Hij zeggen: “wie Mij gezien heeft, heeft de Vader gezien” (Joh.14:9).

De traditionele uitleg die het “in Gods gestalte zijnde” betrekt op Christus’ bestaan vóór zijn verwekking (zijn zogenoemde pre-existentie) kunnen we in elk geval terzijde schuiven. Ze veronderstelt namelijk iets wat nu juist bewezen moet worden. Nergens lezen we in Schrift dat de verwekking van Gods Zoon een daad van Hemzelf zou zijn geweest. God verwekte de Zoon en zó werd het Woord van God vlees. God sprak zijn Woord en Maria werd zwanger.

Delen: