Romeinen 16:25,26- aeonische tijden & de aeonische God

… volgens onthulling van een geheim, dat aeonische tijden verzwegen is, 26 maar nu openbaar gemaakt (…) volgens uitdrukkelijk bevel van de aeonische God…

Het begrip ‘aeon’ en alle varianten daarvan, komt een kleine tweehonderd keer voor in ons ‘Nieuwe Testament’. De doorsnee bijbellezer krijgt geen idee daarvan omdat het niet alleen met ‘eeuw’ maar ook met ‘eeuwigheid’ wordt vertaald. Dat laatste is zeer kwalijk omdat het suggereert dat een aeon geen begin of einde zou hebben, wat absoluut niet waar is. De Schrift spreekt van “vóór de aeonen” (1Kor.2:7) en elders van “vóór aeonische tijden” (Tit.1:2; 2Tim.1:9).

De term “aeonische tijden” geeft in zichzelf al aan dat “aeonisch” (eeuw-ig) niet tegenover “tijd” (Gr. chronos) staat. De eerste aeonische tijd werd opgevolgd door een andere aeonische tijd. Vandaar het meervoud “aeonische tijden”. Of zoals meerdere vertalingen iets vrijer weergeven: “tijden van eeuwen”. Efeze 2:2 spreekt van de “de aeon van deze wereld”;  aeonen zijn opeenvolgende werelden of ‘wereldtijden’.

Wanneer “aeonische tijden” hetzelfde als “tijden van aeonen” zijn, dan is de term “aeonische God” ook eenvoudig te verstaan. Het verwijst naar de God van de aeonen. Naar Hem die een “plan van aeonen” heeft (Ef.3:11) en die naar zijn gemaakt bestek aanstuurt op “de voleinding van de aeonen” (Hebr.9:26). Wat een GOD!

Delen: