Romeinen 6:12 – vrijheid in een sterfelijk lichaam

Laat dan de zonde niet langer heersen in jullie sterfelijk lichaam, om aan zijn begeerten te gehoorzamen.

Wij wandelen ‘de jure’ (d.w.z. volgens het recht) “in nieuwheid van leven”. Levend aan de overzijde van het graf. Zo rekent God en zo mogen ook wij rekenen. Maar ‘de facto’ (d.w.z. feitelijk) wandelen we nog in een “sterfelijk lichaam”. Paulus’ oproep komt er op neer dat we in dit “sterfelijk lichaam” al een voorschot nemen op de toekomst wanneer ons lichaam zal zijn verlost (8:23). Straks kunnen we ‘de facto’ niet meer zondigen. Maar vandaag hoeven we de zonde al niet langer te laten heersen in ons “sterfelijk lichaam”. Wat betekent dat?

Het antwoord lazen we in de voorgaande zin waarop dit vers aansluit (“laat dan…”). Het betekent: jezelf rekenen als doden voor de zonde en als levenden voor God. Wie zichzelf rekent als zondaar, wordt per definitie beheerst door de zonde. Je kunt dan niet anders dan zondigen, want zondaar-zijn behoort tot je identiteit. Zo’n mindset maakt dat je slaafs moet gehoorzamen aan de begeerten van de zonde.

Allesbepalend voor de focus en de gerichtheid in ons “sterfelijk lichaam”, is hoe we onszelf rekenen. Ben ik een zondaar? Of leef ik voor GOD?

Delen: