ziels of geestelijk?

“Want het woord Gods is levend en krachtig en scherper dan enig tweesnijdend zwaard en het dringt door, zo diep, dat het vaneenscheidt ziel en geest…”

Karakteristiek dus voor de scherpte van het Woord van God is dat het wél in staat is ziel en geest te (onder-)scheiden. Laat ik mij in deze studie beperken tot het bijvoegelijk naamwoord ‘ziels’. In het Grieks is dat ‘psuchikos’. Dit woord komt vijf maal voor in het ‘Nieuwe Testament’ (citaten uit de NBG51).

1Korinthe 2:14
Doch een ongeestelijk mens aanvaardt niet hetgeen van de Geest Gods is, want het is hem dwaasheid en hij kan het niet verstaan, omdat het slechts geestelijk te beoordelen is.

1Korinthe 15:44
Er wordt een natuurlijk lichaam gezaaid, en een geestelijk lichaam opgewekt. Is er een natuurlijk lichaam, dan bestaat er ook een geestelijk lichaam.

1Korinthe 15:46
Doch het geestelijke komt niet eerst, maar het natuurlijke, en daarna het geestelijke.

Jakobus 3:15
Dat is niet de wijsheid, die van boven komt, maar zij is aards, ongeestelijk, duivels;

Judas 1:19
Zij zijn het, die scheuringen maken, natuurlijke mensen, die de Geest niet hebben.

Wat opvalt is dat het woord ‘ziels’ geheel is weggevallen in de vertaling. Het heeft twee keer moeten plaatsmaken voor ‘ongeestelijk’ en vier maal voor ‘natuurlijk’. Daarmee hebben de vertalers de scherpte van het Woord van God afgezwakt, zodat de bijbellézer niet in staat is om ziel van geest te onderscheiden. En dat terwijl in vier van de vijf Schriftplaatsen waar het woord ‘ziels’ gebruikt wordt, het juist uitdrukkelijk tegenover geest of geestelijk staat!

ziel

Al in de eerste hoofdstukken in de Bijbel blijkt, dat ‘ziel’ betrekking heeft op zowel dieren als mensen. Ziel is het resultaat van de combinatie van lichaam en levensadem (meer info: klik hier). Karakteristiek voor de ziel zijn de zintuigen en de daarmee samenhangende gevoelens (sensaties). Het zielse deelt de mens met het dier. Het stijgt niet uit boven het animale (dierlijke) niveau.

ziels

Hoewel ‘ziels’ beslist niet per definitie fout is, stelt Paulus niettemin vast dat een ‘ziels’ ingesteld mens niet in staat is te aanvaarden wat van de Geest van God is. Het Woord van God appelleert namelijk niet aan de zintuigen. Het is niet zinnenstrelend. Dit in schril contrast tot het meeste wat we aantreffen in godsdiensten, het christendom incluis. Veel van wat religie te bieden heeft en doorgaat voor spiritueel (geestelijk) is in werkelijkheid puur ‘ziels’. Indrukwekkende kerkgebouwen, gebrandschilderde ramen, mooie gewaden, wierooklucht, sfeervolle muziek, etc., spreekt de ziel aan. Ook meeslepende toespraken (vergl. 1Korinthe 2:4) en dito muzikale begeleiding die dikwijls worden toegepast in ‘evangelisatie-bijeenkomsten’ horen thuis in de categorie ‘ziels’ (met recht: ‘zielenwinnen’!). En wat dacht u van veel softe, psychologische prediking in moderne kerken? Dat is wel héél onmiskenbaar ‘ziels’ (psycho = ziel)! Of moeten we zeggen: zielig?

geestelijk

Waarin onderscheidt zich dan wél de geestelijke mens? Dit is het antwoord:

Het woord ‘beoordelen’ verdient het om even bij stil te staan. Het Griekse woord dat hier staat (anakrino) komt 16x voor in het ‘Nieuwe Testament’. Het wordt o.a. vertaald met ‘onderzoek’ (Handelingen 28:18) en ‘navraag doen’ (1Korinthe 10:25). Van de Bereeërs lezen we in Handelingen 17:11 dat ze dagelijks in de Schriften ‘nagingen’ (anakrino) of hetgeen hen verteld werd, klopte. Dát is geestelijk. In de Schriften checken of iets wáár is. Zoals de zielse mens gericht is op emotie, zo is de geestelijke mens gericht op waarheid. En aangezien de waarheid van de Schrift “geest en leven” is (Johannes 6:63) is het tevens in staat de (zielige) mens in de ware zin des woords geestig te maken!

Delen: