1Korinthe 10:4 – op deze rots, petra…

… en zij allen dezelfde geestelijke drank dronken, want zij dronken vanuit een geestelijk volgende rots, de rots echter was de Christus.

Israël ging letterlijk door de zee en ontving letterlijk voedsel vanuit de hemel. Ook kwam er letterlijk water uit de rots, meer dan eens (Ex.17:6; Num.20:11). En toch spreekt Paulus over “geestelijke drank” en een “geestelijke rots”. Dat is niet omdat het niet letterlijk, historisch zou hebben plaatsgevonden maar omdat zowel de drank als de rots bovenal een geestelijke betekenis hebben. Het water dat de rots (Gr. petra) voortbracht is een type van geestelijk, levend water. Het volk dreigde om te komen van de dorst, maar God voorzag in water zodat men kon overleven. Dit water is daarom een type van leven dat de dood overwint. Dat geldt ook voor de staf waarmee Mozes op de rots zou slaan. De staf is een embleem van opstandingsleven. De staf brengt leven (Num.17:8)  en overwinning (Ex.17:9) voort.

Uit welke rots op de tocht door de woestijn ook water voortkwam, geestelijk was het telkens dezelfde rots: Christus. Was Jezus zelf niet ooit in een rots begraven (Mat.27:60) om daar vervolgens eens voor altijd, als “de Christus” levend uit voort te komen?

Delen: