Spreuken 17:20 – al is de leugen nog zo snel

De verdraaide van hart vindt geen goed en de verkeerde van tong valt in kwaad.

Een kenmerk van Hebreeuwse poëzie is dat twee zinnen parallel lopen. Bovenstaand vers is daar een illustratie van. “De verdraaide van hart” komt overeen met “de verkeerde van tong”. Hij die zaken verdraait in zijn hart is dezelfde als die met zijn tong de dingen omkeert (ver-keert). Dat is wat leugen is: een verdraaide waarheid.

De waarheid spreken is per definitie eenvoudig. Je vertelt gewoon hoe het is. Liegen daarentegen is heel complex. Want wie het ene verdraait moet ook andere dingen verdraaien om het kloppend te doen lijken. Dat is knap ingewikkeld en het verplicht je te onthouden tegen wie je wat gelogen hebt. Daarom is wie liegt ook altijd bang. ‘De leugen vreest het bewijs, omdat het bewijs de waarheid aan het licht brengt’.

We leven in een aeon waarin de leugen regeert en de waarheid ten onder wordt gehouden. Jazeker, dat kan. Zoals je ook een voetbal onder water kunt houden. Maar daar moet je moeite voor doen. Uit zichzelf komt hij naar boven. Zo ook de waarheid. Altijd komt ze aan het licht. Al is de leugen nog zo snel…

Delen: