elkaar onderdanig

… weest (lett. zijnde) elkander onderdanig in de vreze van Christus.
Efeze 5:21 

In een studie n.a.v. Efeze 5 zette ik eens uiteen wat het betekent dat de man het hoofd is van zijn vrouw en dat de vrouw zich onderschikt aan de man. Daarop kreeg ik later het commentaar dat dit onderschikken niet alleen voor de vrouw naar haar man geldt, maar ook voor de man naar zijn vrouw. Immers, we zouden elkáár onderdanig zijn, volgens Efeze 5:21.

Een vreemde conclusie! Want het zou betekenen dat ouders ook onderdanig zouden zijn aan hun kinderen. Of heren onderdanig aan hun slaven. Of Christus aan de ekklesia. Etc. Een absurd idee, lijkt mij. Want Paulus wijst in Efeze 5 en 6 bij onderschikking telkens in één richting. Dat is ook logisch. Wat betekent onderschikking wanneer dit wederzijds zou zijn? Het begrip ontleend juist haar betekenis aan gezagsverhoudingen. De één staat bóven de ander. Let wel: niet de één is méér dan dan de ander. Want met waarde heeft het niets te maken. Een leerkracht staat boven zijn leerlingen maar is uiteraard niet méér dan hen. Hoofdschap duidt op organisch leiding geven, zoals mijn hoofd leiding geeft aan mijn lichaam. Mijn hoofd is niet de baas en al helemaal geen dictator over mijn lichaam. Mijn hoofd stuurt het lichaam aan. Het begrip ‘hoofd’ in de Bijbel is synoniem met ‘eerste’. De eerste dag van de week is in het Hebreeuws: jom risjon – de hoofddag. Het hoofd gaat altijd voorop – denk maar aan een normale bevalling. Het lichaam volgt (met recht) natuurlijk.

Voordat Paulus een aantal opmerkingen maakt over de verhouding vrouwen en mannen, de ekklesia en Christus, kinderen en ouders, slaven en heren, vangt hij aan met Efeze 5:21. De één zou de ander onderdanig zijn, d.w.z. zich schikken in de positie waarin men onder iemand gesteld is.

Delen: