2Petrus 1:15 – betrouwbaar nalatenschap

Maar ik zal mij beijveren, dat gij ook na mijn heengaan telkens weer aan deze dingen kunt denken.

Petrus weet dat zijn einde aanstaande is. De generatie van de ooggetuigen van de opgestane Christus zou wegvallen. Hoe moest het nu verder gaan met de navolgende generaties? Waar zouden die op terug kunnen vallen? Petrus beijverde zich niet om iemand aan te stellen die voortaan zijn functie zou waarnemen. Of om een college te installeren waar voortaan het gezag zou berusten. Hij legde geen fundament waarop een instituut zou kunnen worden gebouwd.

Nee, Petrus’ ijver ging uit naar het geschreven woord. Het onderwijs van de apostelen (=afgevaardigden) moest te boek gesteld worden. Maar ook alle geschriften moesten worden verzameld die het ‘keurmerk’ van de apostelen hadden. Zo was er al een verzameling van Paulus’ brieven in omloop dat op één lijn werd gesteld met “de overige schriften” (3:15).

De afgevaardigden van Jezus Christus hebben gedaan wat hun te doen stond: een collectie van geschriften nalaten dat maatgevend zou zijn voor al de generaties die nog zouden volgen. Wat geweldig om nu, bijna tweeduizend jaar later, nog steeds op dit woord, “dat zeer vast is” (1:19), te kunnen bouwen!

Delen: