de volheid van de natiën en Efraïm

In Romeinen 9-11 bespreekt Paulus hoe door Israëls ongeloof het heil bij de natiën is terecht gekomen (11:11). Paulus’ naam als “apostel van de natiën” staat model voor die switch (11:13). In 11:25 maakt hij een geheimenis (verborgenheid) bekend, nl. dat de verharding die over een (overgroot) deel van Israël is gekomen zal duren “totdat de volheid der natiën binnengaat”. Dat de verharding een totdat heeft, is geen geheimenis (Jes.6:11). De profeten spreken op tal van plaatsen over de zegen die een gelovig volk Israël zal genieten te midden van de volkenwereld. Nee, het geheimenis is, dat de verharding over Israël duurt totdat “de volheid der natiën binnengaat”. Die beiden gebeurtenissen vallen samen. Wat bedoelt Paulus met “de volheid der natiën”?

Kort tevoren, in 11:12 had Paulus het over Israëls “volheid” en stelt dat tegenover hun “tekort”. Wat Israël tekort kwam, zal t.z.t. zijn aangevuld. “De volheid der natiën” moet een vergelijkbare betekenis hebben: het tekort van de natiën zal zijn aangevuld. De evangelieverkondiging onder de natiën bereikt een volheid: het volle aantal zal zijn bereikt en vervolgens binnengaan. Het gaat kennelijk over de voltooiing van de ekklesia en haar thuiskomst (1Thes.4:15-18).

Maar er is nog iets bijzonders met de uitdrukking “de volheid der natiën”. De uitdrukking is namelijk vrijwel identiek aan wat Jakob op zijn sterfbed sprak tot Efraïm. De oudste en de jongste zoon van Jozef zaten resp. rechts en links van hun grootvader die hen zou zegenen. En dan kruist Jakob zijn handen en legt zijn rechterhand op het hoofd van Efraïm en geeft aan hem de eerstgeboortezegen. Efraïm zou tot een “volheid van natiën” worden. Efraïm werd later prominent onder de tien stammen van Israël die gewoonlijk kortweg Efraïm heten. Efraïm werd gedeporteerd naar Assyrië, waarna  ze voor het grootste gedeelte verdween onder de natiën. Er zijn genoeg interessante speculaties over hun omzwervingen maar de Schrift zwijgt erover. Van belang is dit gegeven: Efraïm verdween onder de natiën en dat betekent dat toen het Evangelie in Paulus’ dagen gezonden werd naar de natiën, het dus terechtkwam bij… Efraïm! Dat is ook de strekking van het citaat dat Paulus geeft in Romeinen 9:25 en 26, waarbij hij Hosea’s profetie over Efraïm (de tien stammen), toepast op de gelovigen uit de natiën.

De eerstgeboortezegen die Jakob op zijn sterfbed aan Efraïm gaf (met gekruiste handen!), blijkt volgens Paulus een verborgenheid of een geheimenis te zijn. Het wijst op de hoogste zegen die geheel tegen de verwachting in, zou terechtkomen bij Efraïm… d.w.z. onder de natiën.

Reageer op Facebook

Delen: